Rolege dagar – Los dias tranquillos

Det er nokre dagar sidan eg skreiv på sia mi. Eg er jo litt usikker omkring kva som er verd å skrive om. Livet her i Spania er ikkje alltid like interessant. Vår kvardag er vel ikkje meir interessant enn andre sine kvardagar, så er tenkjer og lurer på om det eg skriv er noko å lesa for andre enn familien? Eller kva meiner dykk som les? Ser av statistikken at det er  i snitt 15 menneske innom kvar dag og ser på sidene. Det meste på ein dag har vore 53! Kven er det? Det hadde vore kjekt å få nokre tilbakemeldingar på denne kommentarlenkja nederst på kvart innlegg.  Det har eg skrive før.  Du kan og sende meg ein e-post på post@skjalg.no.
Det har vore nokre dagar med stille liv, me har besøkt nok ein kollega frå Randaberg vgs her i Alfaz.  Hadde ein nydeleg middag hos Marit Steinsland og mannen som har eigen hus her i Alfaz.  Dagen etter hadde Kitty Karina fri frå skulen, då tok me oss ein tur med bilen. Utan kart og uten GPS………..
Køyreturen opp i eit gårdstun!

Køyreturen opp i eit gardstun!

Me skulle finna eit ridesenter og køyrde oss vekk i skog og fjell og hamna inne i eit høgst privat gardstun. Det var ein fin tur med mykje flott natur. Tilbake gjennom den fine dalen  stoppa me i Polop, ein liten fjelllandsby med intime tronge gater og og stor sjarm.

Polop er ein fin  gamal fjelllandsby med mykje spanande å sjå.

Polop er ein fin gamal fjelllandsby med mykje spanande å sjå.

Polop er ein by som ikkje mange besøker. Det er synd, for den fortener betre der ein kan få ei oppleving av ro i sjela utan den turistpresset det er i andre byar her. Små murhus med fine fargar. Hus som er bygde inn i fjellveggen er spesielt  for fleire gamle byar i denne delen av Spania.

Dei tar seg godt av husa sine i byen her!

Dei tar seg godt av husa sine i byen her!!

Å gå rundt i desse små byane, sitte på kafe og nyte det nære og folkelege, vekke frå biltrafikk og masseturisme er balsam for sjela. Det meiner iallefall eg. Det kan vere ei prøve å ha med seg ein 12åring på dette, det må eg leggje til! Kitty Karina ville helst heim att til datamaskinen ho! Nokon som kjenner seg att?

Var dette eitt hus eller eit fjell med vindu?

Var dette eitt hus eller eit fjell med vindu?

Større Paella har ikkje eg sett!

Større Paella har ikkje eg sett!

I byen Polop hadde dei denne dagen skipa til feiring av den katalanske nasjonaldagen. Som fleire av dykk veit så er Catalonia ein autonom region i Spania med eige indre sjølvstyre. Dei har og sin eigen nasjonaldag som er den 9. oktober. I byen hadde dei gjort klart til folkefest med den største Paellaen eg nokon gong har sett!

Det er 100 Drikkefontene i Polop. På same plassen!

Font els Xorros. Det er 221 drikkefontene i Polop. Dei er rundt heile plassen bak meg.

Resten av helga var me i Sant Juan de les Terreos, som me og vitja førre helg! Me blei så glade i denne plassen og landskapet kring byen, at me reiste likebeint attende. Me tok inn på Calypso Hotel, som me fekk anbefala av Einar då me var hos dei sist. Staden var eit inspirerande kjennskap, me flotte strender og annleis natur og gamle sære bygningar i strandkanten! Sjå bilete.

Mange orginale sumarhus på stranda i San Juan del Terreros!

Mange orginale sumarhus på stranda i San Juan del Terreros!

Fin detaj frå hus i strandkanten

Fin detaj frå hus i strandkanten

Frå balkongen i hotel Calypso

Frå balkongen i hotel Calypso

Hotel Calypso er ein koseleg stad å bu. Det vart bygd i 1960 for den spanske gryande turismen. I  dag var det omtrent som den gong. Lite hadde endra seg. God sjarme, gamalt og slitt, to stjerner – nett som me likar det.

Bedre kan ein ikkje ha det. Hotellet vårt i bakgrunnen! 10.oktober!

Bedre kan ein ikkje ha det. Hotellet vårt i bakgrunnen! 10.oktober!

Hotellet låg rett på stranda. Rommet var likeeins rett med sjøen. Palmebladene sveipa golvet på terrassen. Her kunne me sitje og lese i bøkene vår med palmesus og bølgebrus!

Den største palmsskogen i Europa. 400.000 palmer i Elche.

Den største palmeskogen i Europa. 40.000 palmer i Elche.

På veg heimover på sundagen køyrte med innom Elche, som mellom anna er kjend for alle sin palmeskog. Faktisk ein av kun to slike i Europa! Palmeskogen vart planta av fønikarane i år 300 Fkr og vatningssystemet er det same som blei bygd av maurarane omkring år 900.

Ein sjelden palmeskog i byen Elche - Elx

Ein sjelden palmeskog i byen Elche - Elx

Og så var me på heimlege trakter igjen!

Og så var me på heimlege trakter igjen!

Tur til Agulias – Viaje a Aguilas

Me stola fullt på Gabrielle Petronella Samonella (GPS) og havna i ei elv!

Me stola fullt på Gabrielle Petronella Samonella (GPS) og havna i ei elv!

Kjekkt å besøke Einar og Ingunn i San Juan de les Terreros

Kjekkt å besøke Einar og Ingunn i San Juan de les Terreros

Så har me tatt oss ein fyrste langtur med bilen. Me drog sør i nærleiken av Agulias de me sko besøka Einar Eide, ein tidligare kollega på Randaberg Vgs. Han og kona Ingunn har kjøpt eit hus i den lille byen  San Juan de les Terreros. Der blei me ein dag, overnatta og fekk svert så gjestfri mottaking.  Det blei ei nokre lengre tur enn me hadde sett føre oss! GPS, som førte Falke og meg nærast problemfritt frå Noreg til Spania, var ikkje snill med oss!

Etter ein tur innom Cartagena med eit lengre stopp med lunch og storhandling på Carrefour la me inn adressa til målet vår: San Juan de les Terreros. Ut frå byen ana me urå, men me stoppa ikkje før me hadde kjøyrt inn i eit djupt elveleie med Peugeoten vår! Då forstod me at Gabriella hadde leia oss på ville vegar! Me missa vel ein time og måtte kjøre 40-50 km tilbake til Cartagena. Me hadde med oss eitt Spaniakart, men der stod ikkje dei små vegane! Bilen fekk seg ei hard prøve, men det tålar den jo (den har no passert godt over 260.000 kilometer!).

Einar skejjer fangsten til dei spankse fiskarene.

Einar sjekker fangsten til dei spanske fiskarene.

Fin urørt kystline mot Middelhavet.

Fin urørt kystline mot Middelhavet.

Einar og Unni Elisabeth bader i Middelhavet

Einar og Unni Elisabeth bader i Middelhavet

Einar og Ingunn viste oss omkring i eit område der det var mindre utbygd med turistindustri enn der me bur på Costa Blanca. Fine naturområde med sjøen. Me fekk bada i Middelhavet (berre Unni Elisabeth av oss denne gongen!) på ei strand langt vekke frå folk. Her traff me på dykkarar  som tok fisk på den spannande måten, med harpun (noko for deg Falke!)

Ein kjekk landsby - Puerto de Garrucca

Ein kjekk landsby - Puerto de Garruca

Markedet har ei sterk dragning på Unni  Elisabethog Kitty Karina

Markedet har ei sterk dragning på Unni Elisabeth og Kitty Karina

Det var eit noko kort opphald denne gongen, men det er jo ikkje så langt å kjøyre, så me tar oss nok ei tur til i løpet av opphaldet her i Spania. Kjekt for Kitty Karina med eit symjebasseng like utanfor terrassen! Der boltra ho seg som ein delfin, seint og tidlig!

Eg veit ikkje om nokon som er gladare å bada enn Kitty Karina!

Eg veit ikkje om nokon som er gladare å bada enn Kitty Karina!

Godt og varmt til lunch på terassen.

Godt og varmt til lunch på terrassen.

Flotte vegar tilbake til Alfaz. Denne gongen leia GPS oss nesten rett… Me var heime på 2,5 time – dei 235 km føyk avgarde…