Callosa de Saria – revisited

Fine frukt i hagen til Peralta i Callosa

Gode frukter, Nisporos.

Ein liten sundagstur til Callosa de Saria. Om lag 4 kilometer ut frå byen ligg huset til Sofia, Anadora, Grete og Marcos. Det ein kosleg og stor bustad. der dei har gjort mykje arbeid dei siste 9 åra. Her er atmosfære og plass til det meste ein treng.

Stort og romsleg kjøkken hos Grete og Marcos

Eigendomen vitja me og i mai 2010 – der eg stifte kjennskap med Nisporos, denne søte frukta som me ikkje får på busikken i Noreg så vidt eg veit.. Falke var med den gongen for 2 år sidan i Callosa.

4 hundar ved to av dei.

Oliventreet – Livets tre – El árbol de olivo que da la vida

Skjalg omgjeve av oliventrer i Castilla vest av Madrid i september 1968. Foto: Steinar Omdal.

Det er nokre ting i livet som opplevast som ganske varige. Det er sjølvsagt naturen rundt oss. Det er fjella heime i Noreg, og det er trea våre. Dei blir ikkje så gamle som fjella, men det er noko varig, trygt og traust over dei. Oliventreet såg er fyrste gong i Spania i 1968. Det er ikkje lang tid sidan – for i eit oliventre. Dei vert ofte sers gamle.

Noko trygt og heimleg med eit gamalt oliventre. Ein plass å sverme? Foto: Kitty Karina Høthe Omdal.

Ja opptil to tusen år seiest det! Wikipedia, dette leksikonet på nett, hevdar at det er tre rundt Middelhavet som er så gamle. Eg fann eitt bilete av eit tre frå  Kreta, Chania, som dei hevdar er 4-5 tusen år! .. men i Kroatia på øya Istria skal det vere eit oliventre som er dokumentert 1600 år gamalt! Dette treet ber framleis over 30 kilo oliven kvart år!

Provinsen Jaen opp mot Sierra Nevada har den største olivenproduksjonen i Spania.

Det skal ifylgje Wikipedia, vere over 750 millionar oliventre i verden. 95% av desse står i landa kring Middelhavet. Oliventreet er omtala i gamle skrifter frå oldtida og er bruka i kosthald og helse så lenge menneskje har gått på denne jord. Eit spansk ordtak verdset oliventreet høgt: Det seier at eit oliventre gjer attende 20 gonger meir enn eit menneskje kan.

Oliventrea tek mot den livgjevande sola. Her blir det laga mykje sunnheit for oss!

Olivenbløming

Oliven er frukta som kjem frå treet. Denne vert nytta mykje her ved Middelhavet. Dei har ho i maten på mange vis. Då eg fyrste gong smaka på oliven i september 1968, var det ei beisk og vond smak. Eg vart fortald av far min at olivenfrukta måtte gjære nokre månader i saltlake for at den skulle kunne etast.  Eg lika det ikkje spesielt godt då heller, men slik er med så mykje me et – me endrar smak med åra. Oliven er jo veldig godt det…i mange smakar og variantar.  Det er skrive mykje om oliven og olivenolje. Om dei helsebringande verknadene. Det seiast jo at folk i middelhavslanda har eit betre og sunnare kosthald sidan dei nyttar så mykje oliven i maten. Oliven og kvitlauk. Det er ein kombinasjon for god helse og eit langt sunt liv…. Det trur eg på! Me har alltid nytta desse to ingrediensar i matlaginga i hemer vår. Trur eg har bruka dette heilt sidan er byrja lage dagleg varm middag til familien i 1987…

Dei tek godt vare på oliventrea! Oliventre for omplanting.

Oliven er trevirke,  frukt og olje. Som olje kan den og nyttast i mat og hudkremar og som helsebringande væske i medisin. Spania står for 36% av verdsproduksjonen av olivenolje. Dei turane me hadde vestover i vinter og vår (Granada, Sevilla og Cordoba) tok oss gjennom dei største olivenplantasjane i landet. Det var flott å sjå dei svære markene og bakkane som breidde seg ut i flotte grafiske bilete. Ei oppleving for (det fotografiske) auget. Spanjolane er også dei som konsumerer mest olivenolje. Eg nyttar olivenolje i maten mykje. Men eg har oppdaga at eg ikkje brukar meir her i Spania enn heime. Det forundrar meg, men det har vel me vane å gjere. Har alltid bruka olivenolje og oliven. Me et meir oliven heime, fordi me er vane me dei krydra variantane som finst i innvandrarbutikkane. Skal lage meir salat framover tenkjer eg. Det har vore for lite av den slags til no. Me har lagt på oss fleire kilo, så her må det handling til!

Sånn, der var olivensalaten ferdig til servering!

Andre familiemedlemmer på tur:  Odin… Han er på ei 60-dagars reise i USA og skriv blogg frå turen. Ta ein kikk!
Hans nettlenkje ligg permanent på sia mi til høgre… «Odin si heimeside»

Gjennom oskjeskya kom dei.

Så kom Eimund og Åshild med fly frå Noreg. Og Falke, han kom i går kveld – 3 timer forseinka. Det er usikre tider for lufttransporten for tida! Åshild og Eimund hadde tinga billett til Alicante for mange månader sidan og var uroa om de i blei stogga av Eyjafjallajökull. Vel, det gjekk godt og dei kom her på laurdagen. Godt og varmt var det då dei kom og varmt var det då dei reiste i går.

Eimund og Åshild sette pris på varme dagar i syden! Her på tur til fyrtårnet i Albir.

Flotte, grusomme, sjarmerande og stygge Benidorm!

..og den rake motsetnaden, Polop, som berre er flott å vitje!

Før me kjørte dei til Alicante (for nokre dagar aleine) viste me dei rundt her i området. Albir, Altea, Benidorm og Guadalest hadde me blinka oss ut for dei 4 dagane dei var her hos oss. Eg trur dei lika dette veldig godt. Eimund sa faktisk fleire gonger at her ville han kome attende!

Det var jo fornøyeleg å sjå damene utfalde seg i marknaden i Benidorm, butikkar i Guadelest og Albir. Det er noko med dette handlesuget og damer. Eg trur Unni Elisabeth og Åshild fann kvarandre der.

Dette kjøpte Åshild

..og Unni denne!

Eg og Eimund fann kvarandre på den andre sida. Dykk må ikkje gløyme å lese det er skreiv om å handle, frå Cordoba for nokre veker sidan! Det kan fleire menn (og damer) kjenne seg igjen i! På sundagsmarknaden i Benidorm vart me gåande mellom hundrevis av boder og tusenvis av andre turistar i 25 graders varme. Unni og Åshild fann nokre små gåver til seg sjølve og andre og var svært så nøgde trur eg. Fint med litt glitter og stas…. Unni Elisabeth hadde og fått seg ein ny diamant her for ei veke sidan. Trykk på biletet og sjå på den flotte diamantringen (den ER ekte altså) … Så du kan sei her leve med i sus og dus med glitter og stas…

Eimund og Åshild i fangeholet i Guadelest.

Åshild og Eimund ved porten inn til Guadalest.

Her fann Åshild og Eimund mykje fint! Eimund han fekk seg ein hatt!

Ikkje berre shopping her nei. Me fekk prøva vinsmaking, eller var det sherry, eller port, eller likør?? På veg frå den spesielle fjell-landsbyen Guadalest stakk me innom ein plass der me fekk prøva all spesialitetar frå landbruksmarkene i område her. Ei oppleving det.

Guadelest, og på den andre sida låg eg og kvilte!

Det er kjekt med vitjing. Det er noko einsamt, spesielt for meg som ikkje ser så mange andre folk til kvardags. Veldig kjekt og snakka med dei gode venene våre frå Jåttå igjen. Me prøva verkeleg å sette dei i spania-stemning med å laga bacalao heime hos oss. Det er absolutt fyrste

Baccalao ala Hanna....

gong eg lagar denne spesielle middelhavsretten som har så sterk tilknyting til Norge. Eg var heldig og klarte å laga ein bacalao som eg hugsar frå mor mi sitt kjøken på sekstitalet. Bruka same oppskrifta, teken frå hovudet mitt. Eg trur faktisk han smaka likt. Og alle dei som spiste han syntes eg hadde vore heldig med debuten! Falke, som kom dagen etter, fekk og smaka. Han tykte det var ein god matrett han og. Som nemnt så var me rundt omkring mange plassar og synte gjestene våre plassen her. Eg trur nok dei kjem attende, kanskje til hausten og vitjar Unni Elisabeth når ho er aleine her fram til oktober?

Var det sherry?

..eller port?

No er dei på flott hotell i Alicante. Dei bur like ved havna eller porto som det heiter på spansk. Falke henta me då me køyrte dei til hotellet. Han hadde venta 2 timar ombord i flyet (Ryan Air) før det fekk lov å lette frå Haugesund. Han var ikkje nådig då han snakka om flyselskapet. I dei to lange timane fekk dei ikkje vått eller tørt. Og når han spurte om å kjøpe frukost, var dei utselde.  Falke han lar seg ikkje sette ut av slike bagatellar, han er jo i militæret og er van med meir enkle tilhøve slik sett.

Siesta på terrassen i Tita. Eimund har kjøpt seg siestahatt!

Det var frykteleg kjekt for Kitty Karina å møte bror sin att. Ho har snakka om dette i mange veker og hadde sett fram til denne dagen lenge og vel. Ettersom me hadde fylgd reiseplanane til Falke på nettet, så visste me om forseinkingane på førehand, så det blei ikkje så lenge å vente på flyplassen.

God å se deg Falke!

Gode syskjen!

Nå ventar 11 dagar med aktivitetar! Eg veit i alle fall at her kjem det ikkje til å stå stille nokon dag. Dei som kjenner Falke veit det inderleg vel! Så  no vert det nok ikkje nokre oppdateringar på sia mi før han er reist att. Han snakkar om dykking, offroadkjøring med motorsykkel, den som fylgjer med her får sjå!! Eg slenger meg nok i sjøen eg og med dykkardrakt skal du sjå!

Fin avslutning på ein lang dag. Litt dataspeling på Kitty Karina sitt rom.

Eg måtte berre ha med dette på slutten!

Heimlege syslar på kjøkkenet – Cocinar

Small World er Unni og Skjalg sin favorittrestaurant når me ikkje lagar mat sjølv!

Det er så mykje kjekt ein kan gjera i heimen. Ein kan lesa, ein kan sova, ein kan se på TV og ein kan laga mat. Jo, det gjer jo eg kvar dag. Det er ei verksemd som eg set pris på og som andre og set pris på, det har no Unni Elisabeth sagt iallefall! Kitty Karina er ikkje så nøye med kvar ho et, men føretrekkjer å eta heime. Eg lagar middag mest kvar dag. Heime i Noreg gjorde eg det iallefall.

Appelsiner er det kjekkast å kjøpe på marknanden i dei enkelte byane, som her i Alfaz del Pi.

Her er me nok mykje meir ute og spis enn i Noreg. Nå kan ein jo lure på kva som er årsaka til det. No skal eg koma med nokre teoriar som dykk kan tenkje på:

  1. Det er kort veg til spiseplassar.
  2. Det er billeg å spise her.
  3. Det er god mat her.
  4. Me har ikkje godt nok kjøkken.
  5. Skjalg er ein elendig kokk.
  6. Unni Elisabeth er ein elendig kokk.

Ein eller fleire av desse kan vere riktige. Dykk får sende meg ei melding om kva dykk synest om spørsmålet.

Grundig vask av skal på appelsiner og sitroner

Her om dagen tok Unni over kjøkkenet og laga noko ho aldri har laga før. Appelsinmarmelade. Det måtte me jo gjere her i Appelsinlandet. Så ho laga åtte glas med syltetøy, så no er me sjølvberga for lange tider framover.

Kutte

Som i alt syltetøy, mykje sukker må til.

Fyrst kjøpte me 5 kilo appelsiner til 2 Euro. Dette er ikkje så dyrt. Dei beste appelsinene får me på marknaden. Her kan me smaka på varene – der er ikkje alltid så lett på supermarknaden (merkjeleg namn forresten). Så spiste me appelsiner i 4-5 dagar. Dei som var att skrelte me og kutta i småbitar. Så tok me sitron og koka saman med skal og sukker.

Me ville ha vanlijestang, men fann ikkje det. Kanelstang var like bra.

Os så skulle det heile koke ein times tid.

Som om ikkje marmelade var nok. Når Unni fyrst var i seget, så satte ho i veg med å baka bollar. Det har ho gjort mykje før, heime i Schancheholen. Det vart ei god slump med boller, så me måtte spisa og spisa boller i fleire timar, for dei er jo alltid best når dei er ferske og varme. Resten putta me i frysen.

Gjærbakst er greit. Gjær heiter levadura på spansk

Bolledeig rullast ut på steinbenken.

Og der var både bollene og marmeladen ferdig!

No er det påske. Det er blitt varmt i Albir. Dei siste dagane har det vore sol og 24-26 gradar. Eg målte vatnet i bassenget vårt i går til 16 gradar. Skal sjekke det igjen om ei veke.

Me dreg på rundtur i Spania frå i morgon mandag. Skal køyre sør mot Sevilla. Me skal vere borte ei veke. Om eg finn nett på hotella, så vert det kanskje ei eller to oppdateringar undervegs. Men no er vel alle som les sida mi på ferie! Men Falke og Odin er heime i Stavanger (og Bergen?), så eg får skrive for dei!

Marrakech ei anna verd – Marrakech un otro mundo

Kaotiske, sjarmerende og fargerike Marrakech er ei oppleving som ein seint gløymer!

Så har med teke turen over Middelhavet til Afrika. Kontrasten er stor. Marrakech ligg midt inne i Marokko ved foten av Atlasfjella og har 350.000 innbyggjarar. Marrakech er kjent som den «raude byen» som er knytt til dei mange raude bygningane og den raude 24 km lange bymuren som er inntakt. Her er det kaotisk, vilt, eksotisk, pulserande, støyande, fattig og fargerikt.

Kitty Karina lika litt luksus på Mirage Royal Hotel i Marrakech!

Reisa frå Albir blei noko kaotisk. Og lang. Me starta frå huset vårt omkring kl 9.30. På veg opp til hovudvegen blei me stoppa av politiet i ein halv time. Unni hadde teke ein spansk ein, ein sving der med kryssa den kvite lina i midten av vegen. Samstundes leita eg etter mobilen i lommene mine, så eg hadde løsna sikkerhetselen (eg har den på elles i 99,9%), så det vart bot på 63EU! Fin start på dagen! Framme på Alicante flyplass, gjekk innsjekking og avreise bra med Ryanair. I Marrakech forsvann den eine kofferten for oss og me bruka lang tid i kø på «lost luggage»-kontoret. Eg tok meg nokre turar i ankomsthallen og på ein av turane fann eg kofferten! Den hadde falle av transportbelte og låg bak utanfor synsvidde… Den venlege bussjåføren på rute 19,  tok oss med til sentrum. Han hoppa like godt av førarsetet og ned på fortauet og forklara oss vegen til hotellet! Snakk om service! Me var trøytte då me kom oss inn på rommet. Det vart ei lang reise frå Spania. Me bruka 7 timar på den korte turen… Meste av tida gjekk med i køar og venting. Frå Alicante til Stavanger tek det berre 5 timar- med venting. Eg trur me tar toget på neste tur – til Madrid!

Ein tur inn i gamlebyen er ei tidsreise. Her gjekk med rundt omkring i basarane og på det opne matmarknaden, Djemaa el Fna, kor det var 100vis av utekafeear eller restaurantar der maten blei laga ved borda. Det var flott og spanande å sjå på, maten smaka ok, men ein veit ikkje korleis ein vil reagera på mathygiena før dagen etter! Det var ikkje den standarden som Unni set etter mange år i Mattilsynet! Eg merka eg hadde ete noko som laga lydar i magen!

Det fantastiske kveldmarkedet med retaurantene i Souq er eit spande skue!

Turen ikring basarane, Souq, er jo alltid spanande. Eg ser no mest på folkelivet, Unni Elisabeth og Kitty Karina kunne mest ikkje gå forbi ein einaste butikk utan å gå inn og sjå, så me brukte resten av kvelden der i det fargerike kaoset. På det fine hotellet som me hadde tinga for to netter, er me i anna verd. Luksus er det kort og godt. Me unnte oss to dagar her som ei gåve til Unni sin fødedag som var den 18. februar.

Kitty Karina

Kitty Karina, litt skremd i kveld - var nok ikkje førebudd på det kaotiske livet i gamlebyen!

Dag to tok me oss inn i gamlebyen med det yrande og kaotiske livet som ein berre må oppleve sjølv. Det er umogeleg å skrive rettvist om luktene, lyden, fargane, menneska, fattigdomen, gleda og fortvilingi. Byen Marrakech er nok og lik andre arabiske storbyar på mange måtar, men det er noko spesielt med den flate bytopografien, der ingen bygningar er høgare enn 30 meter. Byen ligg og på eit heilt flat slette. Det er berre moskeane som stikk opp over byhorisonten. Husa i gamlebyen er bygd i eit forvirrande labyrintmønster som det tar lang tid å finne ut av. Dette gjorde at me bruka kart heile tida.

Det var folk

Det var folk overalt som sat på bakken og diskutera, drakk te, med kvarandre.

Så sant me stansa opp meir enn 30 sekund for å konsultera kartet, så var dei der og skulle geleide oss fram til bestemmelsesstaden.  Det var ein stor frustrasjon for Kitty Karina at desse hjelparane  kom i dusintal. Og alle skulle dei betaling. Det hende fleire gonger at den eine guten som skulle hjelpa oss var blitt til tre-fire personar då me kom fram, og alle ville sjølvsagt ha pengar! Kitty Karina lika ikkje måten dei snakke til henne på, og eg kan forstå at ho blei litt uroa somme tider. Det lyset håret hennar vekkje stor merksemd blant dei mørke unggutane og mennene. Me snakka ein del om dette før me reiste. Ho har nok oppleva eit skikkeleg kultursjokk!

Dei aller fleste som ville vise oss vegen ville ha betalt. Men desse to ville berre hjelpe.

Seinare møtte me Ahmed og sonen Mohammed som me blei meir kjent med de neste dagane. Han var ein hjelpsom mann, som sjølvsagt og ville ha pengar for jobben sin (han var faktisk ein guide og pensjonatvert). Han var ærleg og då er det greit.

Me hadde bomma på datoar på bestilling av hotellet vårt, så me starta i feil ende av skalaen. Det ville ha vært betre om Kitty Karina hadde fått dei siste to i luksus!

Ahmed og sonen Mohammed blei vår guid i Marrakech og omegn dei neste dagane.

Ahmed visa oss 4 forskjellige gjestehus, som variera veldig i pris. Frå dei enklaste til dei som var like gode som luksushotellet. Med falt til slutt for eit som og Kitty Karina lika. Unni Elisabeth og eg måtte strekkja oss langt for dette, for billeg er det ikkje i våre augo. 55EU for eit rom med 3 senger. Då var det ein stad som me lika alle saman. Riaden, som er namnet på dei marrokanske husa, var eigd av ein sveitsisk/senegalesisk  mann som snakka fransk, engelsk og arabisk. Hyggjeleg var han og dei to kvinnelege lokale hjelparane.

Det var visst ikkje så gale å bu i ein riad heller. Ingenting å sei på komfort!

Ein riad er eit gjestehus med alle rom bygd kring ein åpen plass.

Den neste dagen gjekk me kilometervis i labyrinten Marrakech. Ein kan sei kva ein vil om eigen sans for retning og stad, men her trur eg alle ville ha gått seg vekk før eller seinare! Dei tronge gatene var tette med folk og mopedar som kom farande i uhyggeleg fart! Ein måtte ha augo både framme og bak! Unni vart råka av ein moped, som køyrde over foten hennar! Det gjekk godt.  Ahmed leia oss frå plass til plass. At han hadde avtale med nokre butikkar var greit nok for oss, så fekk me sitje i ro, drikke te og pruta! Det blei nokre fine ting me hadde lyst å kjøpa til huset vårt heime i Noreg.

Stor interesse for sko er noko som Kitty Karina har arva etter Unni, ikkje meg!

Esel er eit godt bruka køyretøy i dei tronge gatene i byen. Lastebilar er for store!

Heime hos Ahmed fekk me skikkeleg koskos med geitekjøt. Det var den beste eg har smaka. Kitty Karina og Unni Elisabeth lika han og. Fatima, Ahmed si kone, hadde laga han. Skikkeleg koseleg å bli invitera heim til ein marrokansk familie og sjå korleis dei bur og lever!

Fatima er berber og voks opp i ein landsby i Atlasfjella. Ahmed er oppvakse i Marrakech.

Fatima stelte den beste koskos som ein kan tenkje seg.

Fint av Ahmed å invitere på tradisjonell arabisk middag heime hos seg.

Namnam Koskos!

Namnam Koskos!

Den tredje dagen var turdag til Atlasfjella, ca 100 km frå Marrakech. Ahmed hadde ordna med bil. Ein 1976modell Mercedes 220, taxi. Sjåføren var ein ven av familien tenkjer eg, hadde køyrd 30 år i byen! Det var ei sann oppleving å sjå han i trafikken med hovudet ut av vindauga veiftande med handa mot dei som ikkje køyrde som han ville! 

Trangt i bilen! På det meste var me 5 i baksete i Mercedesen. Sju i alt i bilen.

Den gode gamle Mercedesen hadde gjort mange turar den, 769.722 kilometer! På turen fekk med med oss tradisjonell arabisk handtverk og landbrukssproduksjon. Me kom oss opp i fjella, der enkelte av toppane i Atlasrekkja er opp mot 4000 meter høge. Det var nydeleg ver, ei skikkeleg vårsteming med sommertemperatur, grøne trer og blomar i full blomstring.

Damene her knekker nøtter og sortere dei for bruk til forskjellige oljeprodukt.

Noko av nøttene vart kverna og blei til ei kremliknade olje til mat.

Og tilslutt var det å prøve olje, mat og te.

Mektige Atlasfjella med snø på toppane. Snøsmeltinga er komen godt i gang.

Staden me enda opp i var ei tradisjonell turistfelle, der dei ikkje hadde hatt noko restriksjonar på korleis ei tek vare på naturen. Det er eit paradoks me har sett i Vietnam, Filippinene og Taiwan. Det er dei kommersielle kreftene får fritt tak, øydelegg dei det det så sårt og er avhengige av!

Vatnet renn frå fjella der snøsmeltinga er i gang.

Me tok ein liten tur oppover ei av de små sideelvene, der me fekk vassa litt i vatnet.

Ei fotoreise til Noreg (del 2). Uno viaje fotografico a Noruega

Undervegs til Telemark og vitjing av familie og vener og husveret i Kviteseid.

Eivind var glad for å få vitjing frå Unni Elisabeth og Skjalg. Og gåver fekk han og.

Utsikt over bygdi, med elg i hagen til Bjørgulv og Hilde!!

Koseleg peis i kjøkkenet til Bjørgulv og Hilde.

Varmt og koseleg. Frukost hos gode vener i Kviteseid!

30 cm med nysnø. Bjørgulv, Unni Elisabeth og "Ruggen".

Det er blitt stilfullt i den gamle blomsterbutikken i Port Arthur, Kviteseid.

Kviteseid Kunstforening har fått seg fin logo på inngangsdøra til huset.

Fine bilete med kalligrafi laga av Borghild Telnes.

Unni i prat med Toralf M Hansen, arkitekt og kunstnar. Opptatt av huset sin historie.

Det gamle kontoret til Eivind er ikkje til å kjenne igjen!.

Heidi Napers naturmotiv i akvarell og Telespinns mohairprodukter.

Utstillinga er slutt, Bjørgulv og Hilde på vitjing.

Middag med god norsk mat, traktert av Stein, servert av Aasny.

Gourmetkokken på Store Blaa!

Vinter i Stavanger. Kaldt og kontrastfylt for oss søringar!

Ketil og Bodil byr på salt sild til lunch på 4.dags jul.

Helene Stenhaug baud på middag den 28. Ho var hos oss i Spania i veke før jul for skrive på eit filmmanus.

KK og Skjalg. 6 stk til middag på Helene sin litle hybel på 10kvm.

Kitty Karina ser ut til å bli ein habil fotograf!

Så kom Odin sin kjæreste, Helene til byen. Me spiste middag hos Kritian den

Så kom Odin sin kjæreste, Helene til byen. Me spiste middag hos Kristian den 29.

Det var Betina som stod for maten.

Kristian er det ikkje lett å fange med kamera. Han likar ikkje fotografer....

Det var heimeavla gås frå hagen til Kristian me spiste. Slakta dagen før...

Randi, kona til Buster (jo dei er gift) kom seinare på kvelden.

Bjørn og Odveig på Stavanger Brygge. Koseleg kveld med mat og samtaler.

Fint med TV og mange kanalar for Kitty Karina. Men ho lika best å ver hos venninner.

Gry på besøk på onsdag ettermiddag.

På veg ut av leilegheita traff me Halvard og Ellen som tok seg ein spasertur.

Eimund og Åshild på SB. Måtte vere med og åpne konjakken Unni kjøpte til meg i 2008!

Konjakken Hine som Unni kjøpte i England våren 2008. Den var dyr. 1000 kroner taxfree!

Ein fin nase for god lukt? Eimund testar den fine konjakken.

Trøytte etter lang dag. Odin og Helene på Stavanger Brygge.

Falke, Skjalg og Helene i kjøkken/stue på Stavanger brygge. 1ste nyttårsdag.

Foto Kitty Karina

Travel dag, nyttårskvelden. Klarte å stoppe for tom tank på Strømsbroa! Kitty Karina tek bilete!

Ulovleg fyrverkeri på Kyviksmarka. Kan ikkje forstå kvifor folk gjer slik?

Odin tok dette fine bilete frå terassen til OP, kl

Det kommunale fyrverkeriet er alltid best!

Helene nyt utsynet frå terrassen til OP.

Og her ein video Odin tok på terrassen… Fyrste gong eg legg ut video på sida mi… spent på korleis det vert!

saluttvideo

Odin fangar Falke og muscat med si vidvinkellinse.

Og slik såg det ut då Odin tok bilete!

Dette var ein reise i 14 dagar for Unni, Kitty Karina og Skjalg. Personlege glimt med godt samver med Odin og Falke, og gode vener. Me ser fram til neste møte i det nye året 2010!

Ei fotoreise til Noreg (del 1). Uno viaje fotografico a Noruega

14 dagar i Noreg har eg vald å fortelje med bilete. Det skjedde så mykje, så derfor vert det mest interessant for dykk å sjå bileta. Håper dykk vert nøgd med det! Desse strekkjer seg frå 19. desember til 23. desember. Resten kjem til veka.

Me var fyrste utenlanske fly som landa på Sola på 8 timar! Norwegian sirkla over Sola flyplass i mest ein halvtime før me fekk landa!

Mye snø. Den stoppet flyet vårt i mange timer.

Me måtte vente i mest 2 timar på taxi, men Falke og Willy henta bagasje med lastebil!

Det hadde falt mykje snø. Odin reddar trea i heime i Schancheholen

Me måtte finne oss meir klede heime, kven hadde trudd det sko bli vinter i Noreg?

Kitty Karina har lengta mykje etter søte katten sin, Simpli!

Flott med vinter i Stavanger. For ein gong skyld blei det kvit jul!

Tacomiddag hos Merete. Det var KK som bestemte den menyen!

Falke med på middag men på vakt. Hadde nett redda ein bil under eit tre!

Hunden til Merete er ei fin og underleg bikkje!

Me budde på Stavanger Brygge som stod tom nett no! Op på frokostbesøk!

Me hadde folk på graut i SB og middag ein dag - ellers så vart med invitera kvar dag!

Falke, Buster og Betina nyt graut frå kokken Unni Elisabeth

Om kvelden den 20ende var me hos Cate og Jan Morten.

Den lauksuppa var GOD! Bra jobba Jan Morten!

Kompressor til spikerpistolen! Utan skikkeleg verktøy.... Flott golv!

Tirsdagen vitja me OP på nye loftet! Stilig!

Her blir det vel berre gallaantrekk frametter....

Fine lykter som Falke skal bruke i militæret!

Kjekkt å vere på Stavanger brygge saman med ungane!

Det var fleire av slekta som kom innom. Her er Kjartan på vitjing.

Det kom mange innom dei fyrste dagane. Her Kjartan.

Mykje fototaking. Kitty Karina er og fotograf i familien!

Jens Buster var innom og fekk julegraut. Randi jobba på kvelden.

Me hadde folk på graut i SB og middag ein dag - ellers så vart med invitera kvar dag!

Godt

Godt med julegraut. KK, Kritian og Kjartan.

Unni fekk gaver i Amerikapakken! Den har ho fått i 27år!

Gode venninger og nære kusiner! Kitty Karina og Åsne i finstas!

Mor og datter i skjønn forening. No vert det julefest!

Odin er oppteke av alternative gåver. Eit heimestrikka slips var ein vinnar!

Julekvelden er me nesten alle samla hos Siv.

Rita og Siv stod for maten. Odin kom med eigen nøttesteik! Han er vegetarianar!

To kjekke karar. Me er veldig glad i dei to her!

Gry, Hanna og Unni Elisabeth ventar forventningsfullt på pinnekjøttet.

Smykke

Unni fekk smykke frå Skjalg. Det gjorde stor suksess!

Odin fekk nok ei gåve han trong!

Sokkar er ein vinnar! Dei får eg god bruk for neste vinter i Noreg!!

Steinar sine optical illusions var populære denne kvelden!

Dei optiske illusjonane vart studera heile kvelden!

Ein av gjestene gjekk ut av sitt gode skinn!

Veldig populært med massasjeolje og godluktolje for denne karen her!

Vin frå Spania. Flyboren årgangsvin! Gry undersøkjer kvitvinen frå Unni og Skjalg

Rapp fekk visst ikkje noko gave han....

Utslite vertskap. Iallefall dei yngste! Siv ser ut som ho kan ta ein kveld til!

En handymans betroelser – las confidencias un hombre práctico

ledninger

Små leidningar må på plass! TRYKK PÅ BILDENE SÅ FÅR DU SE DEI STØRRE!

Handyman er eit ord som gjev visse assosiasjonar. Ein praktisk mann som kan det meste. Ein mann som nokon og ein kvar skulle hatt i sin nærleik…. Handyman kan skru i skruer, skifte dekk på bilen, reparere lekkasje i røyr på badet og han er god på det meste. Eg har budd her i Spania no ei stund. Eg har ikkje det vanlege arbeidsforhold som dei fleste har. Eg er friarbeidar. Det har eg faktisk vore i nær 40 år! I 1986-87 og 2001-2002, altså 2 år av i alt 40 var eg tilsett i eit firma. Men no er eg i Spania og er friarbeidar. Eg jobbar med film,  men har og  mange andre oppgåver. Eg må passe på hus både her i Spania, heime i Schancheholen, på Stavanger Brygge og huset vårt i Kviteseid (ser og stundom til gardsbruket til Unni Elisabeth i Sauherad – der eg vil skifte nokre vatnfjøler til sumaren).

Ein luftavfuktar må modifiserast!

Luftavfuktaren.

Ein slange skal ta vatnet ut av maskinqa.

Slange skal ta ut vatn

Maskinen er attende og slangen  må koblast.

Maskinen er attende.

Og her renn vatnet ut.

Og her renn vatnet ut.

På trass av mykje aktivitet vil eg nok ikkje trone høgt på inntektssida i Noreg dette året. Her i Spania har eg ikkje noko inntekt i det heile, det er Unni Elisabeth som er forsørgjaren her dette året.  Men det er mykje  eg kan gjere her! I fyrste rekkje skal eg  gjere opphaldet her i Spania så behageleg som mogeleg for Unni Elisabeth og Kitty Karina. Eg har eit spesielt oppdrag: å sørge for at Kitty Karina føler seg trygg, at ho har et bra, at ho likar seg. Noko av dette er kjende gjøremål me menn kjenner godt til i Noreg….

Koste litt!

Koste litt!

Skadedyrbekjempelse.

Spraye skadedyr!

Lage mat,  vaske golv,  rydde i garasjen,
fiksa datamaskina,  ordna øydelagde stikk-kontaktar,  mala ein vegg, teikne julekort, henge opp klesvask, reie opp seng, vaske opp, gå i posten,  kjøpe inn mat,  drepe maur,  brygge kaffi,  rydde i stua, støvsuge…  og alt det eg ikkje kjem på i farten!  Det er verksemd som dette som kvalifiserer ti omgrepet handyman, eller?

bremseklosserskift

bremseklosserskift

Bilen treng stell!

Bilen treng stell!

Det er noko sexy over ordet, handyman, det er vel mannen som kvinner vil ha. Ein praktisk mann som og har andre føremoner. Jo for han må vel og ha  ein fin veltrena kropp. Eg ser for meg ein kar med brunleg olje-glinsande overkropp, iførd ei olabukse og med ein skiftenykel i handa. Der har du mannen. Det er slik eg føler meg. Her i sola,i varmen i Spania!

Vanne litt!

Vanne litt!

Male litt

Male litt

No ventar eg berre oppdrag frå dei  heimverande kvinnene i Spania! Eller….. stopp litt….  er det  meir tid igjen når alle dagens oppdrag er gjennomførde…. Kanskje eg må byrja med nattarbeid?

Endeleg!

En fortjena pause med alkoholfritt øl, avis og mat frå i går!

Endelig - høgdepunktet på dagen (og veka m "Dag og Tid"!)

Besøk fra Stavanger hos oss i Alfaz! Visite de Stavanger por nosotros en Alfaz!

Me har fått vårt fyrste besøk av vener frå Noreg (dei frå familien har vore her før). Det er Jan Erik og Signe frå Våland  som har teke turen her og nyt varmen, fin natur, godt venskap samt god mat og vin i 4 dagar.

Middelshavet er sånn cirka greitt temeperert for norske vikinger

Middelhavet er sånn cirka middels temperert for norske vikingar

Jan Erik og Signe trides godt i den gamle byen Altea

Jan Erik og Signe trivdes godt i den gamle byen Altea i dag.

Gamle menn i passiar i garasjen

Gamle menn i passiar i garasjen

Gjenspeilet

Gjenspeilet

Denne bilen har eg veldig lyst på! Det ein Citroen Traction 1954 modell.

Denne bilen har eg veldig lyst på! Det er ein Citroen Traction 1954 modell.

...eller denne 2CVen.

Signe

Signe

Unni Elisabeth

Unni Elisabeth

Jan Erik

Jan Erik

JAn Erik hadde vært i Benidorm i 1975 og var facinert etter nytt besøk.

Jan Erik hadde vore i Benidorm i 1975 og var fascinert etter nytt besøk.

På opplevingstur i Guadelest

På opplevingstur i Guadelest

Nokre tankar om å bu og leve på ein ny stad

Nok ei vitjing er over for denne gong! Det er alltid noko trist når folk reiser heim att. Me har ikkje så mange vener her i Spania. Det tek tid å byggje seg eitt nytt liv ein annan stad. Me har jo ikkje akkurat tenkt på det, me er liksom meir på ei lengre reise, der med ikkje bevegar oss så mykje! Slikt følast det. Eg vert rastlaus og litt nedstemt somme tider. Då må eg finna på noko, ta meg sjølv i nakken og då går det jo godt! Me er svært glade i venene våre i Noreg og vil nok setje ennå meir pris på desse og opplevingar med gode vener i framtida.Vitjing av vener slik som Jan Erik og Signe no sist, betyr  mykje for oss, me ser  korleis det er å ha god og nære vener. Opplevingane mine på dei to korte turane i Noreg har og synt meg kor verdfulle menneskje er for kvarandre, det er fantastisk å bli teken imot med hus og seng slik eg har opplevd, takk til dykk for det!! Ein føler seg kanskje ekstra «heimlaus» når ein ikkje kan bu i eige hus i eigen by, i eige land….

Vel, det var nokre personlege synspunkt eg ville dele med dykk som les på sia mi.

Og her nokre kvardagsbilete frå den ny bustaden vår.

Me har nett hatt ei veke med Fiesta... Men spanjolane skyt opp fyrverkeri heile tia!

Me har nett hatt ei veke med Fiesta... Men spanjolane skyt opp fyrverkeri heile tia!

Kitty Karina er glad for dei nye skoa sine!

Kitty Karina er glad for dei nye skoa sine!

Mikal og Silje går og på skulen her i Albir og er og frå Stavanger!

Mikal og Silje går og på skulen her i Albir og er og frå Stavanger!

Mikal og Kitty Karina har trynevrengt Silje

Mikal og Kitty Karina har trynevrengt Silje

APPELSINHAUSTEN!

Kitty Karina plukker appelsiner i bakgården vår!

Kitty Karina plukkar appelsiner i bakgarden vår!

Apelsiner i bolle!

Appelsiner i bolle!

Appelsin i bolle!

Appelsiner i bolle!

Noestros tres hograres – Våre tri heimar –

Framleis her i deg høge nord! Det merkast at det e her eg bur og»høyrer heime». To månader i Spania er ikkje lengre enn ein middels ferietur, men det er veldig kjekt å møte vener «overalt». Det tar nok lang tid å kome inn i Spaniamodus for meg, med det sosiale netverket (kjekt ord) som eg har her i Noreg. Å dra fram og tilbake to gonger på to månader gjer det ikkje lettare å føle at eg bur ein annan stad!

Godt å se at desse to har det godt heime!

Godt å se at desse to har det godt heime!

Her i blokka i Brevik har Reidar Larsen flytta inn med Frode Ytrearne, Dei driv studio Blue Team og eg helsa på dei her om dagen. Mens eg sat deg dukka og Finn Skoglund som eg arbeidde med på syttitalet! I Profilm AS (1975-1981). Det var ei nostalgisk kjensle å snakke om arbeid med hadde samen for over 30 år sidan! Finn fortalte den morosame episoden då me arbeida på eit prosjekt med Arild Edvardsen og fekk filmopptak tilbake frå laboratoriet der dei hadde forveksla navnet Profilm med Profetfilm! Den hadde eg gløymt! Dykk kjenner vel Arild Edvardsen og hans medieimperium, der han snakka om at det var dei høgare makter som hadde sagt til han at det var i film og fjernsyn han skulle satse, men eg meiner nå at det var me i Profilm som leia han inn i den verda! I 1976.

Reidar bak arbeidsplassen sin i Breivik

Reidar bak arbeidsplassen sin i Breivik

Dette savnar eg!

Dette savnar eg!

Heime i Schancheholen var det kaldt. 17. inne. Fyra opp og vips så hadde eg 24 grader! Skulle  leite i kjellar og loft etter nokre ting som Unni Elisabeth skulle ha. Eg er endeleg å leite, men fann noko. Falke kom heim og er vart overraska kor husleg han eigentleg er! Måtte take eit bilete av han og husdyret!

Ein annan kar frå langt tilbake er Magne. I landet han og nå, denne globetrotteren som vel har sett fleire land (og hav) enn dei fleste. Kjekkt å vera nokre korte timer med han på hjul i Stavanger, han har alltid nokre nytt og spanande å fortelja.

Magne Risa har reist mykje i livet sitt. Meir enn nokon anna eg kjenner

Magne Risa har reist mykje!

Vertskapet

Vertskapet får middag !

Ingen kommentar

Ingen kommentar

Som mellombels leigebuar må ein jo alltid stille opp med noko for Husverten! Eg laga middag med tanke om å presentera ein spans meny. Etter å ha saumfara kjøkken etter dei rette kryddera, måtte eg konstatera at det blei  meir norsk en spansk. Kjøttbolar med brunleg saus og sjampinjong, og  Tortilla de Potata – kjøpt med frå det lokale supermarknad i Albir.   Vertskapet godtkjente meny og utførelse med god margin. Kommentarane frå både Åsne og Siv var samstemte. Seinare var Siv og eg på konsert i Stavanger Viseklubb (det var eg og sist gong eg var heime). Her spela  List – to jenter med STOR stemme. Hadde visst laga musikk til Himmelblå.

Snøen kom v Evje

Snøen kom v Evje

Klokka o530 neste dag var det avgarde til den andre heimen vår i Telemark. 400km med bil om Evje. Det snare vegen over Suleskard vart stengd den 1.11 – like godt ettersom der var meld vind og snø dei neste dagane. Og snø vart det og. Mors sin bil, denne Kia frå 2000 er liten og nett, 1000cc motor og Automatgir. Lett å køyre. Hadde vinterdekk, så turen på såpeføre gjekk godt.

Framme i Kviteseid kl. 1030 møtte eg  folk frå Kviteseid Kunstforeningen som skal leige butikken for dei neste tri åra. Dei pussar opp på dugnad, saman med byggmester Ole Frøy Ness.

Hild og Ole har ansvar for at bus´tikken blir galleri

Hild og Ole har ansvar for at butikken vert galleri.

Nå har med fått både toalett og vedovn i galleriet!

Nå har med fått både toalett og vedovn i galleriet!

Han har gjort ein fin jobb på huset tidligare. Nå vert det opneing den 26. november. Om nokon er på dei trakter, så er dei hjarteleg velkomne!Og vil nokon leige utstillingsplass, så kom igjen!

Metter Junker Østensen

Mette Junker Østensen

Hilde og Bjørgulv i Kviteseid

Hilde og Bjørgulv

Hilde og katten Brumle (!)

Hilde og katten Brumle (!)

I bustaden vår over butikken held Mette Junker til. Ho er turnuskandidat frå Bærum og skal vere i huset til februar. Kjekk jente. Sko tru ho ikkje var frå Bærum! Eg får stor tru på legestanden etter å ha blive kjend med henne! Ho fortalde om ville tilhøve også i Kviteseid, det gjeld sjølvsagt svineinfluensaen. Stor smitte i bygdi! Eg fylgjer hennar råd og blir nok ikkje smitta!

I Kviteseid føler eg meg heime. Her har me hus, svigerfar og vener. Låg over hos Bjørgulv og Hilde. Dei baud på middag og frokost. Kjekkt å snakka med dei igjen. Vegen til Stavanger var såpeglatt og slitsam, men du verden så mange fine bilete eg fekk!

Ved Åmli

Ved Åmli

Vintervegen

Vintervegen

Tidleg snø

Tidleg snø

Dei raude og det kvite

Dei raude og det kvite