300 dagar i Spania – Tankar om eit år i utlandet.

Eg har bruka ein del timar til å tenkje. Det er vel ikkje så overraskande, tenkjer du…Det eg meiner er eg tenkjer på livet, kjærleiken og døden…. Eller noko sånt. Er det ikkje det det heile går ut på? Vel, eg sit på ein stein og ser utover landskapet der eg har budd samen med Unni Elisabeth og Kitty Karina dei siste 10 månadene. Her har eg budd og levt, gjort alle dei tinga som ein gjer andre plasser tenkjer eg. Det er tri ting som har gjort opphaldet litt stutt og litt mindre utfordrande. For det fyrste visste me at det blir kun eitt år, kanskje to. For det andre så har ikkje vore skikkeleg her, eg meiner i skikkelege Spania, slik eg har skrive om før. <for det tredje så har dei fire heimreisene til Noreg understreka «feriefølelsen». Det har og vore stunder der tida har vore vanskeleg og der dagleglivet har sett meg på nye prøver og gitt meg mange utfordrande tankar.

Skjalg les om framtida si. Det ser ikkje lyst ut for "dei gamle" som må slita meir!

Eg las nett ei interessant artikkel i Dag og Tid som tok for seg pensjonane vår. Det vil jo gjelde meg og. Eg er 56 år og skal om ikkje så altfor lenge vera pensjonist. Pensjonist, det er noko tungt og gamalt med det ordet. Eg har alltid sett på pensjonistar som gamle folk…. Og der er vel rett?? Eller? Det er mange pensjonistar her på Costa Blanca, ja det fins visst fleire tusen fastbuande nordmenn langs den spanske solkysten. Berre i Alfaz del Pi bur det 5000 nordmenn, svært mange av dei er pensjonistar. Artikkelen i Dag og Tid fortel om ei sannheit som svært få på min eigen alder tenkjer over – at dei vert minstepensjonistar sjølv om dei har hatt ei løn på over 400 tusen kroner (2009-kroner). Lurt av myndigheitene med andre ord… For meg betyr det mindre har eg funne ut. Eg har aldri tent så mykje pengar…

Året i Spania har vore eitt år med mange tankespinn og mykje skriveverksemd på nettet. Eg håper det er mange som lese dei orda eg har skrive til dykk frå Spania. Det har vore kjekt det, å skrive. Har alltid hatt ynskje om å gjere meir av det. Der må eg sei eg har fått gjort det eg hadde planar om dei siste 10 månadene. Ein del av dette er arbeidet med film, som trass alt er mitt yrke gjennom snart 40 år (!)

Huset me leiger med den store blomsterbusken. Unni blir til slutten av oktober.

Me kom til Spania den 23. august i fjor, Unni Elisabeth og Kitty Karina og eg.  Kitty Karina ja, ho har nok hatt det mest innhaldsrike året. Då ho kom hit i august, var det eit tøff tid med frykteleg vond heimlengt. Det var vanskeleg å ta farvel med Falke, og venene i Stavanger. Kitty Karina gret sine modige tårer meir enn ein gong då.

Me kosa oss mykje i vatnet!

Det letta svært mykje etter eit par veker på den nye skulen. Der fekk ho mange nye vener, som ho har hatt fine stunder med i det siste året. Eg jobba i starten med planar om ein dokumentarfilm om hennar liv i Spania. Det vart nokre tette og tøffe opptak med henne, noko ho ikkje var heilt førebudd på. Me snakke mykje om dette før me reiste, dette var noko ho ille. Ho har trass alt 6 filmroller bak seg frå før, men dette var annleis. Det vart frykteleg nært og veldig personleg. Det vart feil for henne. Ho spurte om eg ikkje kunne stoppa og eg måtte jo høyre på henne! Eit vanskeleg val, men det var hennar liv eg ville vise og då så….

Kitty Karina har fått gjere mange kjekke ting i Spania!

Det har endra planane mine ein tanke, slik at eg no skriv på fiksjon, dvs eit filmmanus om ei jente (ikkje Kitty Karina) og hennar liv i Noreg og Spania. Denne historia har fått arbeidstittelen «Ville Venn» og handlar om ei jente som er på jakt etter sin ukjente far i Spania. Det har vore eit spanande prosjekt dette, som eg held fram med heime i Noreg. Eg har og skrive eit manus for Psykiatrisk Opplysning. Elena heiter den historia og skal moglegvis bli film til neste sumar. Før den tid må eg hjelpe PO med å skaffe 500tusen kroner.

Anna har hjelpt oss med spansken dei siste 7 vekene...

For å konkludera året, så må eg sei det har vore positivt. Det har styrkja Kitty Karina trur eg. Unni Elisabeth og eg har fått ei oppleving me ikkje har prøvd før. Me er mange erfaringar rikare som me nok får bruka i åra som kjem. Det me ikkje er nøgd med er at spansken vår ikkje har blitt stort betre enn då me reiste for eitt år sidan…. I ein siste freistnad for å rette opp dette hyra me ein privatlærar ein time i veka. Om det hjelpte – kanskje litt…

Takk til alle dei som har fylgd med i nokre av dei orda eg har skrive, og ikkje minst dei få som har lese alle dei 97 postane eg har laga gjennom desse  49 vekene sidan det fyrste innlegget den 28. august 2009! Takk for merksemda! No kjem andre tider og andre opplevingar og andre bloggar! Skjalg 🙂

PS…… Unni Elisabeth reiser attende til huset i Tita den 23. august. Ho er tilsett som konstituert rektor på skulen der ho har jobba det siste året. Kitty Karina og Skjalg blir i Schancheholen, og me ventar henne attende i byrjinga av november 2010.

Fotoutstilling! Kviteseid Kunstforening! Exposición de fotos!

Eg tek ut fire bilete frå samling mi til utstillinga i Kviteseid den 27. april - 31. mai 2010

Tru det eller ikkje, dette er altså ingen aprilspøk! Eg er invitera til å vise bilete i galleriet i huset vårt i Kviteseid. Det er Kviteseid Kunstforening som har invitert fotografane Harald Naper, Ståle Lindheim, En New zealender, Kristoffer Rønneberg og meg. Alle har ei eller anna tilknyting til Kviteseid. Dette er ein av fleire grunnar til at eg er i Noreg ein liten tur, igjen. Dei tri ungdomane har sagt opp leigeavtalen i huset vårt i Schancheholen (..) Eg har nye leigetakarar for dei siste 3 1/2 månadene me har att i Spania. Kjekke folk, fire (to par)  universitetsstudentar i slutten av tjueåra. Eg har mala litt og hadde elektrikar til å sette opp nokre kontaktar. Utafor huset måtte eg rydde vekk ein haug med ved, og ta vekk trampolina, som har stått i heile vinter. Falke hadde lagt igjen ein diger haug med kler, så den måtte eg vaske, må veta.. Ellers så gjekk det med ein del tid til å gjere ferdige bileta til utstillinga, eg fer til Kviteseid på den 14. april for å sjå til huset og levere bileta. Eg har og planar om å løyse eit dataproblem der… har nemleg hatt kollaps på min berbare maskin, skal no ha tak i ein Linuxmaskin som er operativ, og den står i Kviteseid…. Så det så.. Eg har forresten oppgradera ei gamal Windowsmaskin (Siv/Åsne si) med siste Ubuntu, det er denne eg skriv på no. Etter eit besøk hos Jan Morten fekk eg med ei berbar som eg kanskje og skal legge Ubuntu på. Kjekt å vere med på å spreie fri programvare til vener og familie…Her fylgjer eg i Odin sine fotspor! Når eg kjem tilbake til Stavanger reiser eg attende til Spania den 17. april. Då blir Olav Petter med på flyet. Det blir kjekt med vitjing igjen! Så neste månad kjem Eimund og Åshild for nokre dagar og så kjem Falke for andre gong, no  for 11 dagar ! Me har kjekke dagar/veker foran oss!

Og tilslutt var de berre å legge seg i sola og kvile lenge og vel!

Oppdatering! Eg fekk tak i alle opplysningane er trengde på harddisken til min berbare – via den gamle maskina til Siv/Åsne…som no er ei Linuxmaskin. Har fått tak i heile rekneskapen for 2009, som eg skal levera til likningskontoret. Puh!. I går henta eg Siv, Åsne, Gry og Steinar på flyplassen etter deira rundtur i California. De som har Facebook veit vel det. Ventar nett no på leigetakarane som skal skrive kontrakt no kl 11.00.

Lyset og mørket – Luz y oscuriad

Skjalg, skjeggebuven, har ikkje hatt tid til å barbera seg sidan Marrakech!

Det går opp og ned. Det gjeng framåt og attende, det kjem lys og det kjem mørkje. Alt sving i syklusar. Heile livet er ein syklus. Eg laga ein film om dette i 1993. Det hette sjølvsagt «Syklus».

Villajoyosa ligg sør for Benidorm. Ein gamal fiskarlandsby me vitja med Odin og Helene.

Eg har hatt mykje energi og eg har vore totalt tømd for det same. No hadde eg jobba og stått på så mykje at eg ikkje hadde overskot til å skrive på sia mi. Det lengste opphaldet sidan er byrja i august. 75 % av arbeidet dei siste vekene har gått med til å administrera huset og leigeheita i Stavanger, samt huset vårt i Kviteseid. Me fekk plutseleg stopp på utleige av Stavanger Brygge og huset i Schancheholen! Samstundes var det og tomt i Kviteseid. Nå er utleige ein føresetnad for at eg kan vere her i Spania. Eg har for tidi ikkje andre inntekter. Det eg håpar på er jo å selje historia mi «Ville Venn».

Og så kom Odin og Helene på vitjing igjen. 10 dagar i mars. Dei er flinke å reise dei!

No har me ordna oss nye leigetakarar begge plassar og eg kan konsentrera meg om skrivinga mi. Det ser eg fram til. Det er det som betyr mest for meg no. Historia er ein filmsoge om ei ung jente som slit med vanskelege tilhøve i heimen, ho får etter ei dramatisk hending greie på at ho har ein annan far enn den ho har budd saman med i 17 år og startar ei detektivjakt for å finne sitt biologiske opphav. Det finn ho i Spania.

Villajojosa med mange smale gater der du ikkje vil køyre med bil..

Sidan me kom frå Marokko har me hatt vitjing av Odin og Helene. Dei kom 2. mars og reiste den 13. mars. Det var kjekt å ha dei på vitjing og det er andre gongen dei er her. Fyrste gongen hadde dei ikkje sjekka at eg var heime i Noreg. Odin og Helene er flinke til å koma seg rundt og var to dagar i Barcelona. Her fekk dei sjå verknader etter snøstorm…Men dette skriv vel Odin om på sia si Velmont.

No er det tid å bade igjen. Meiner Kitty Karina...

Dagane vert lengre og lengre her og. Morgonen vert lysare og lysare. Det vert varmare og varmare og Kitty Karina syntes det var på tide å starte badesesongen! Den 15. mars hoppa ho i bassenget. Trur ikkje det var så veldig varmt, men på terrassen var det kring 22 grader.

Det fyrste badet sidan november i bassenget vårt!

Og no er det berre å vente på fleire vikingar frå Noreg som tør å hoppe i bassenget vårt. Det vert nok varmare det når Eimund og Åshild kjem her i mai!

Godt og varmt på terassen i vårsola.

Kitty Karina i Spania – Chica de Noruega en España

Kitty Cat

Då Unni Elisabeth og eg snakka om å dra til Spania for eit par år sidan, var eitt av dei mest usikre momenta Kitty Karina si haldning til dette moglege opphaldet. I 2007, då me fyrst diskutera dette var det ikkje serleg sannsynleg, men eitt år seinare blei planane nemnt for Kitty Karina. Me hadde venta ei negativ reaksjon, men ho vart tvert om! No har med vore her snart 5 månader og Kitty Karina er på veg mot tenåra. Ho blir 13 år den 17. juni.

Kitty Karina er alltid i farta....

Og ho vil ikkje heim! Ho trivest så godt at ho helst vil bli eitt år til! På skulen går det bra, ho likar og klarer seg godt i alle fag, og ho er den einaste i familien som kan litt spansk når me kjem heim til sumaren! Ho har 2 timar på skulen og to timar spansk etter skuletid. Unni og Skjalg er ikkje så flinke, me har ennå ikkje kome oss på noko kurs!

Under vann er ho ofte, sjølv om det er ei stund sidan no!

Tida her i Spania var vore utviklande og spanande for Kitty Karina. Ho er blitt ven med mange nye (jenter og gutar).  Venene er berre blitt norske, diverre…. Me lever i eit norsk miljø med alt for lite dagleg kontakt med spanjolar. Dette er noko eg prøvar å gjere noko med, har et par spanske vener der eg søkjer kontakt med familie og deira sosiale nettverk.

Aktiv jente som er flink med fotballen... Ballen er allereie utanfor bilete!

Kitty Karina ville i byrjinga prøve å spele fotball saman med norske/spanske i klubbar her i Albir, men det var vanskeleg å få til. No er det helst fotball på skulen. Me ser på nett at det er framleis er stor aktivitet hos SIF-jentene -97, det blir kjekt å sjå att dei seinare dette året!

Data nerden som held kontakten med vener i Norge og Spania.

Ellers så er det mange av Kitty Karina sine vener i Noreg (og Spania) som har kontakt på nettet via Msn og Skype og Fjesboka. Åsne, Ylva, Helene, Pia, Ellen og Gunhild er der støtt og stadig, så ho nyttar ein del tid på kveldane på den kjekka datamaskina som ho tok over (kjøpte) frå Falke. Det blir og litt kontakt med Falke og Odin. Falke dreg i militæret i dag, torsdag, så han får me ikkje ny kontakt med før slutten av februar! Odin har nett flytta frå Oslo til Bergen, saman med kjærasten sin . Odin har si eiga bloggside.

Filmstjerne... vel, det er mest ein dokumentasjon av Kitty Karina sitt opphald i Spania.

Kitty Karina sitt liv i Spania vert filma av Skjalg. Det er eit lite prosjekt som med vonar kan visast til andre enn familien. Det vart kanskje litt tøft for Kitty Karina å vere midtpunktet i ein dokumentar om hennar liv, så me er ikkje sikre på om ho vil dette lenger. Så med planlegg å endre litt på struktur og innhald i dette prosjektet. Me får sjå kva det blir til!

Den kjekkaste aktiviteten på kjøkkenet for Baker Kitty K!

Ellers er Kitty Karina med på det meste heime i huset vårt i Tita, Albir. Ho tek sin tørn med vasking, rydding og andre gjeremål som høyrer familielivet til. Det hender at ho baker og slår skikkeleg til med favoritten Brownies!

Å vaske opp er ikkje det kjekkaste av Kitty Karina sine aktivitetar.

Det gjøremålet ho slit mest med, som dei fleste kan eg tenkja meg, er oppvasken. Det er ikkje serleg «automatisk», nei. Men det går med stundom uproblematisk akkompagnert med eigenlaga song til arbeidet!

Trøytt om morgonen!

Den største utfordringa er å få ho opp om morgonen! Det er vel eit problem nokon og ein kvar kjenner, både born, tenåringar og vaksne! Spesielt om vinteren, også her i Spania! Eg, derimot er oppe no.. kl 6 om morgonen, og skriv!

Ein fjortis kjedar seg i butikken!

I tillegg til morgon-trøtte så er ho i ferd med å bli ein skikkeleg «fjortis». Du kjenner dei? Til tider skikkeleg sløv. Himlar med augo når mor og far gjer noko eller seier no teit! Gjeng i «slow motion». Skal ha på seg lua si inne, det er visst tøft! Protesterer mot dei mest opplagde ting. Er skikkeleg tøff i trynet ovanfor føresette når vener er i nærleiken.  Men så kan ho samstundes gje oss dei næraste og mest koselege små og store stunder i saman med oss og. Ho er på veg mot tenåra det er sikkert! Eg trur dei fleste kjenner typen på sitt eige born!

Av og til er Kitty Karina sint jente. Og då kan det se slik ut!

Ei fotoreise til Noreg (del 2). Uno viaje fotografico a Noruega

Undervegs til Telemark og vitjing av familie og vener og husveret i Kviteseid.

Eivind var glad for å få vitjing frå Unni Elisabeth og Skjalg. Og gåver fekk han og.

Utsikt over bygdi, med elg i hagen til Bjørgulv og Hilde!!

Koseleg peis i kjøkkenet til Bjørgulv og Hilde.

Varmt og koseleg. Frukost hos gode vener i Kviteseid!

30 cm med nysnø. Bjørgulv, Unni Elisabeth og "Ruggen".

Det er blitt stilfullt i den gamle blomsterbutikken i Port Arthur, Kviteseid.

Kviteseid Kunstforening har fått seg fin logo på inngangsdøra til huset.

Fine bilete med kalligrafi laga av Borghild Telnes.

Unni i prat med Toralf M Hansen, arkitekt og kunstnar. Opptatt av huset sin historie.

Det gamle kontoret til Eivind er ikkje til å kjenne igjen!.

Heidi Napers naturmotiv i akvarell og Telespinns mohairprodukter.

Utstillinga er slutt, Bjørgulv og Hilde på vitjing.

Middag med god norsk mat, traktert av Stein, servert av Aasny.

Gourmetkokken på Store Blaa!

Vinter i Stavanger. Kaldt og kontrastfylt for oss søringar!

Ketil og Bodil byr på salt sild til lunch på 4.dags jul.

Helene Stenhaug baud på middag den 28. Ho var hos oss i Spania i veke før jul for skrive på eit filmmanus.

KK og Skjalg. 6 stk til middag på Helene sin litle hybel på 10kvm.

Kitty Karina ser ut til å bli ein habil fotograf!

Så kom Odin sin kjæreste, Helene til byen. Me spiste middag hos Kritian den

Så kom Odin sin kjæreste, Helene til byen. Me spiste middag hos Kristian den 29.

Det var Betina som stod for maten.

Kristian er det ikkje lett å fange med kamera. Han likar ikkje fotografer....

Det var heimeavla gås frå hagen til Kristian me spiste. Slakta dagen før...

Randi, kona til Buster (jo dei er gift) kom seinare på kvelden.

Bjørn og Odveig på Stavanger Brygge. Koseleg kveld med mat og samtaler.

Fint med TV og mange kanalar for Kitty Karina. Men ho lika best å ver hos venninner.

Gry på besøk på onsdag ettermiddag.

På veg ut av leilegheita traff me Halvard og Ellen som tok seg ein spasertur.

Eimund og Åshild på SB. Måtte vere med og åpne konjakken Unni kjøpte til meg i 2008!

Konjakken Hine som Unni kjøpte i England våren 2008. Den var dyr. 1000 kroner taxfree!

Ein fin nase for god lukt? Eimund testar den fine konjakken.

Trøytte etter lang dag. Odin og Helene på Stavanger Brygge.

Falke, Skjalg og Helene i kjøkken/stue på Stavanger brygge. 1ste nyttårsdag.

Foto Kitty Karina

Travel dag, nyttårskvelden. Klarte å stoppe for tom tank på Strømsbroa! Kitty Karina tek bilete!

Ulovleg fyrverkeri på Kyviksmarka. Kan ikkje forstå kvifor folk gjer slik?

Odin tok dette fine bilete frå terassen til OP, kl

Det kommunale fyrverkeriet er alltid best!

Helene nyt utsynet frå terrassen til OP.

Og her ein video Odin tok på terrassen… Fyrste gong eg legg ut video på sida mi… spent på korleis det vert!

saluttvideo

Odin fangar Falke og muscat med si vidvinkellinse.

Og slik såg det ut då Odin tok bilete!

Dette var ein reise i 14 dagar for Unni, Kitty Karina og Skjalg. Personlege glimt med godt samver med Odin og Falke, og gode vener. Me ser fram til neste møte i det nye året 2010!

Å ta vare på minne – El cuidado de los recuerdos

Kanskje det viktigaste innlegget mitt dette:

Denne sia les du frå din datamaskin, men ho ligg eigentleg på ein maskin i USA. Det skal vere ein trygg måte å lagre sine digitale dokument og bilete. Dei som passar på servaren I USA tar stendig (fleire gonger til dagen) kopi av dine data og kan om ynskjeleg gje deg kopi av alt du har der (ord og bilete) når du treng det. Dei vil sjølvsagt og legge alle dine ting på plass att om det skulle skje noko med maskinane deira (straumbrot, harddisk-krasj, hacking osb).

Sørg for å ha kopi av biletefilene dine på fleire maskinar!

Sørg for å ha kopi av biletefilene dine på fleire maskinar, om du har det.

Fleire av dykk tar digitale bilete. Det er ei utvikling som det er vanskeleg å stå i mot. Me er derfor meir og meir avhengige av datamaskinane våre, og at dei til ei kvar tid virkar! Det er ikkje alltid dei gjer! Ein gjennomsnittleg datamaskin har ein harddisk som varer i 4-5 år. Det er ikkje lenge! Dersom du samlar alt du skriv og alle bilete på denne kan du rekne med at det forsvinn i løpet av nokre år! OM DU IKKJE TAR KOPI! Dette har  gjeve mange  negativ oppleving og ein dyrkjøpt røyndom!

Datamaskinar varer ikkje evig! Pass på å ta backup!

Datamaskinar varer ikkje evig! Pass på å ta backup!

Vår son Odin,  skulle ha ei god rutine på desse aktivitetane med hans studier og arbeid i dataverden. Men det er diverre slik som med skomakaren og sonen sine sko, dei er ikkje av beste sort… Odin har mista mykje av sine datafiler i haust. I  oktober byrja Acona, den sentrale servaren vår i Schancheholen å skranta.

Acona og den øydelagte disken

Acona og øydelagd disk.

Mine filmar vert kopiera!

Mine filmar vert kopiera!

Det var houvud-platelageret  (hardisken)  som song på siste verset!  Odin hadde ikkje tatt kopi av denne på lang tid! Her var det mykje som fór sin veg. Odin skriv sjølv om det ….«Acona hev vore tenaren min sidan eg gjekk på ungdomsskulen, og det er difor ikkje reint lite som er å finna der. Dessutan hadde eg heile økonomien til firma mitt der, dvs. alle fakturaane eg hev sendt sidan eg uppretta firma mitt. Alt vekk no.» … . Eg (Skjalg) hadde og mykje liggande der, det meste eg har lagra av dokument sidan 1988.  Men eg hadde teke kopi av alt saman i august 2008. Og dette ligg på ei anna maskin heime i Schancheholen! Odin kan kanskje redde noko frå den øydelagt disken, det var det er prøvde å hjelpa ham med då eg var i Noreg sist. Her er eg ved saka si kjerne. Kopiering av verdfulle data. Backup som det heiter på dataspråket. Det må ein berre lage seg rutinar på! Det er igjen veg utanom! Ellers så gjeng det veldig gale. Det er fleire måtar å gjere dette på. Eg skal gje dykk nokre tips etter eigen røyndom.  Eg har 4 eksterne harddiskar. Dei fleste av desse brukar eg arbeide mitt som filmarbeidar. Eg har lagra dei hos syster mi no. Desse diskane er kopi av filmfiler som allereie er laga og kopiert til DVD, eller andre diskar. Det er kopi over alt. Sikkert.

Datamaskina mi hos Dag Bjørnsen i september. Merk alle diskane.

Datamaskina mi hos Dag Bjørnsen i september. Merk alle diskane.

dvd

Ei plate med 2000 bilete!

400 tusen bilder!

400 000 bilete!

Dei private bileta mine som eg har teke sidan 2004 (då me fekk fyrste digitalkamera i hus) er lagra på Unni si maskin og på maskina heime (den om ikkje er øydelagt) Bileta er og lagra på fleire diskar og DVDar. Slik har me og gjort for Unni sine 5000 bilete frå 2004 og mine siste 2876 bilete frå Spania. For å vera heilt sikker så har eg laga eit par  til Unni som ligg her, og eit par som ligg på DVD i Schancheholen.

Viktig å ha bilete fleire plassar!

Ha bilete fleire plassar!

Eg tok óg ekstra kopi av hennar bilete på ei anna datamaskin i 2008. Ein anna  lagring som er sikker er å leggje bileta ut på offentlege servarar. Det gjorde eg (i tillegg) her om dagen på Altibox heime i Noreg.  Dei tek godt vare på dine bilete (se øverst). Det er gratis opp til 5GB (ca 2500 bilder). Alle bileta frå websia mi ligg der (270 bilete). Eg har planar om å legge opp alle dei 2876 bileta der og men det tar mange timar med opplasting frå ei treg internettline her i Spania. Fleire nettstadar (t.d. fotobutikkar på nett) har tilbod om lagring av dine bilete. Trygdingsselskap har og tilbod om dette. Det er mykje skrive om desse tinga på internett. VG har ein fin artikkel om dette. Og Tv2 hjelper deg har gode råd om lagring av bilete.

Unni sin datamaskin er 5 år gammel. Hardisken kan gå når som helst!

Unni Elisabeth sin datamaskin er 5 år gamal. Den kan kollapse når som helst!

Og neste gang blir det eit innlegg om kvinner! Eller meir – spanske kvinner….. Følg med!

Del norte frío calentar al sur – otra vez. Frå kalde nord til varme sør – igjen.

Siste dagane er alltid dei travlaste. Det var visst enda ein dag. Flyet gjekk ikkje for klokka to på ettermiddagen. Fekk ein ekstra dag i bonus. Fantastisk! Vakna då Siv gjekk på jobb. Nokre helger køyrer ho buss. Dette var ei slik helg. Eg sende ho ei melding idet eg såg bilen svinga ut frå parkeringsplassen. Fekk nokre tankar kring bydelen eg budde i den siste veka. Men det kjem eg attende til…

Åsne tek eit tak for trivelsen i huset!

Åsne tek eit tak for trivselen i leiligheten i Breivikveien!

Jo, eg pakka nå alt. Kofferten vart 28 kilo, og så hadde eg nokre andre ting i ein plastpose som nokre vener skal ta med seg på onsdag.  Åsne dreiv på å støvsuge. Flink jente.

Hanna held seg utruleg godt. Ho vert 92 i april.

Hanna mi mor. Ho held seg utruleg godt. Ho vert 92 i april.

Fekk vitja mor. Ho er så frisk og klar at det mest er utruleg! Blir 92 i april. … No gjeng batteriet her på flyet. Eg stansar!

Ylva har fått ein genser frå Kitty Karina...

Ylva har fått ein genser frå Kitty Karina...Berre dei kjenner kvifor...

"Heim" (?) igjen. Gry kjøyrde meg til Sola flyplass.

"Heim" (?) igjen. Gry køyrde Skjalg til Sola flyplass.

Flott utsyn frå soverommet til Åsne. Fjorden, fjella innanfor mot Ryfylke. Dei driv jobbar med å riv gamle verkstedsbygningar. Røyrleggjar Midtbøe ser eg det star på ein av dei. Kommunen skal lage park har eg lese. Fint det, det er ikkje mange gonger me høyrer slikt! Det er meir motsett, dei tek små bitar av grøne lunger heile tia. Høyrde den siste konflikten no som kjem i Stavanger er planar om å byggje boligar på Waisenhustomta. Dette er ein av dei siste store grone lungene i Austre bydel, der det no bur over 14.000 innbyggjarar! Kommunen ser ikkje kva som rører seg blant folk! Dei forstår ikkje at her sit dei på ei miljøpolitisk bombe. Eg trur folk vert provosera til de grader at det vert bråk som kan enda med ein stor smell! Eg blir med å stritte imot. Eg trur til og med eg vil stille i fyrste linje på ein lenkjegjeng om det kjem så langt! Er det nokon som blir med?
Men eg trur nå politikarene heller vil ta kampen med kommunesamanslåing framfor å tåla belastning med massive protestar og lenkjegjeng føre gravemaskinar og massivt pressekorps.

Odin frys på bussen i Oslo!

Odin frys i Oslo!

Frå bussen..nett no

Frå bussen..nett no

Har nett no  skrive med Odin på jabber (Same som msn) han var på veg frå heimen i Oslo til jobben i Nei til EU i Kristian Augustsgate. Etter oppmoding frå meg, sendte han meg nokre bilete mens han sat der og skreiv. Kjekt og kuult. Han frøys på øyro, det kunne mest eg se. Bileta han tok var frå bussen.

Blei møtt  laurdag av Kitty Karina og Unni Elisabeth på flyplassen. Dei hadde sent Odin og Helene avgarde tidligare på dagen. Godt å vere med dei att. Sjølv om det og er trist å reise frå Falke i den andre heimen!

På måndag vart det fjelltur! Til topps på Sierra Helada. Den ligg like med der me bur, kun ein times gange opp dei 435 høgdemetrane. Herleg.

KK hoppar gjennom lufta føre Unni Elisabeth!

KK hoppar gjennom lufta som ein kanin framføre Unni!

På veg opp frå huset vårt i Albir. Bak Unni er Altea

På veg opp frå huset vårt i Albir. Bak Unni er Altea

Utsikten var fantastisk i går. Mot Calpe og Denia.

Utsikten var fantastisk. Mot Calpe og Denia.

Dette skal me gjere fleire gonger (i månaden!). Det er flotte turområde fleire plassar her. I ein radius av 30 min med bil kan me velje mellom 25-30 turar i skog og mark, langs strender i landsbyar og på fjelltoppar med rare formasjonar. Unni fekk ide til å laga film frå desse turane. Det var kanskje noko andre ville sette pris på å sjå, kanskje selje DVDar med turar på Costa Blanca! Det er jo skrive bøker om det same, så kvifor ikkje ein DVD?

Tid for niste! Ein kar som tøffar seg i vinden!

Tid for niste! Ein kar som tøffar seg i vinden på "Isfjellet"!

Vel me får sjå. No er det kvardag igjen frå i morgon. Det har vore Fiesta her i ei heil veke. Dei siste to dagane med fri for spanjolane. Masse opptog og fyrverkeri om kveldane. Siste dagen i dag.

Heime i Carrer de Tita blomstrar det som aldri før!

Heime i Carrer de Tita blomstrar det som aldri før!

Albir 07.11.09

Albir 07.11.09

Fire grader

Schancheholen 07.11.09

Odin og Helene i Spania

Dagen er torsdag og eg og Helene hev vore i landet sidan sundag. Det vert fire netter. Dei tri fyrste i Albir der mamma, pappa og Kitty Karina bur, denne seinaste hjå Christina i Valencia.

Fyrste dag

Me kom oss til Albir med buss frå flyplassen, men han køyrde gjennom Benidorm fyrst. Makan til stygg plass hev eg aldri sett fyrr! Det såg so blodharry ut at det nesten vart ein attraksjon i seg sjølv. Pappa hev skrive um det same fyrr, men eg innsåg ikkje kor høgt byen låg på stygg-skalaen.

DSC_5375

Møtte mamma på strandpromenaden og traff KK framfyre TV-en og pcen hennar heime. Pappa hadde funne ut at han skulle hengja i Noreg nett den víka eg og Helene kunne koma. Langt i frå ideelt. Fær koma attende ein gong han er her. Det var seint, me hang litt ute med mamma og åt pizza.

Andre dag, Guadalest

Helene symjer

I gamle dagar bada eg aust og vest, same kva temperatur. Eg hev vorte feigare på mine eldre dagar, og der Helene prøvde symjebassenget eit par rundar nøydde eg meg med å sjå på. Veret er varmt på dagane, litt småkjøleg på kveldane (lett genser). Bassenget er direkte kaldt (fyrr du dristar deg uti, sjølvsagt).

DSC_5422

Me reiste sjølvsagt til Guadalest som me vart kjend med frå pappa sitt innlegg. Me køyrde feil på veg burt. Etter GPS-en sende oss køyrande feil veg uppetter ein einvegs-køyrd veg, storte me ikkje lengre på han. So me fylgde skilt som viste seg å vera ein slags gamal-gamal veg til Guadalest. Skiltingi der var visst ikkje heilt stabil helder, nei. Me fekk oss ein lang tur i spania sine fjelldalar upp og ned. Det gjorde ikkje stort.

DSC_5380

Då me svingde inn synast eg at eg kjende noko av plassen att. Endå sterkare då me kom til ein butikk der ein del av butikken låg uti lause lufti. Då me gjekk inn porten til fortet kjende eg meg so totalt att at eg turde segja det høgt. Eg var der då me hang i Torriveja for mange år sidan. Den gong då kaupte eg ein sprettert, det gjorde eg no òg.

DSC_5416

Guadalest er ein flott plass, eg kann ikkje forstå kvifor ikkje fleire vil sjå slik ut. Attende til Albir tok me ein heilt ny veg so GPSen forstod ingen ting og kom med dei sjukaste forslagi heile tidi. Han er spesielt ivrig på å taka U-svingar på allslags sjuke plassar. Eg forstå no kvifor folk stundom gjer dei raraste ting på vegen, dei høyrer berre på den vesle stemma i hovudetfrå GPS-en.

Lurte på kor ho forsvann, men tok ho på fersken i «vindaugehandling» i ein butikk

Lurte på kor ho forsvann, men tok ho på fersken i «vindaugehandling» i ein butikk

Tredje dag, Alicante

Dagen etter var me i Alicante, og det var eit sant helvete å køyra rundt for å finna parkeringsplass. Då me endeleg fann ein, viste det seg at det var soneparkering i heile byn. Doh. Reiste til eit kaupesenter, der var det gratis. På kvelden bowla me med KK. Helene vant (jeje).

Fjerde dag, Valencia

Me valde å køyra til Valencia, det vart mykje billegare enn buss. Cristina (som pappa hev skrive um fyrr) fann oss på togstasjonen. Ho bur i ein nasjonalpark utanfyre Valencia; i ein av eit par litt malplasserte blokkar midt inni skogen. Ingen gateljos der og eit ljodnivå eg trur til og med pappa hadde vore godt nøgd med.

DSC_5460

Etter eg og Helene hadde vore på art and sciences museum (med dei flotte bygningane du truleg ser på kort frå byen) åt me ute med Cristina. Me starta på ein tradisjonell tapasplass der me delte ein spansk omelett (egg+potet) medan me fann ut kvar me skulle eta hovudretten.

Me gjekk på House of Sushi, som hadde høgkvalitets sashimi til prisen av låg i Noreg og sers billig maki. Sidan eg no er ekte vegetarianar (ikkje fiskeveggis, som synast å vera det normale), åt eg futomaki med shiitake og noko-anna, agurkmaki og avokadomaki.

Viss du nokon gong er so heldig å få vitja Cristina kann eg ikkje gjera anna enn å varmt tilrå det. Koselegare vertskap kjenner eg ikkje til. Diverre tok eg ikkje stort med bilete i Valencia, me var for upptekne me å gjera ting. So eg hev ikkje eit einaste bilete av Cristina, men eg fann eit i arkivet frå denne sida:

DSC_8090

Det var òg godt å sova, ei god hard seng (den eg hev i Oslo er alt for mjuk) i japansk stil (låg!), utruleg stille (nasjonalparkstille 😉 ) og myrkt slik du ikkje fær i byen.

Femte dag, andre dag i Valencia

So drog me på den usedvanleg daude stranda. Det kann hava noko med at tvo ting:

  1. Det var ein torsdag
  2. Klokka var rundt 10

So ikkje alt for yverraskande. Eigentleg.

Men me lærte noko nytt. Då me kom attende frå strandturen stod det ein bil parkert bak vår bil! Me vart fylgjeleg ganske sett ut. Korleis i alle dagar skulle me få bilen vår ut når det stod ein annan bil rett bak han på tvers?

Eg spurde ein eldre spanjol ved hjelp av internasjonalt kroppsspråk spanjol. Han gjekk ut av bilen sin og dytta problembilen. Vips – bilen flytta seg! Folki som parkerer slik set dei i fri og utan handbrekk. Herleg. Eg flytta eit par biler til me hadde plass til å rygga ut. Alltid lurt på korleis slikt fungerte. Me gjer ikkje slikt i Noregs land.

Forresten hev dei alkoholfri øl yveralt her, ikkje som i Kroatia. Dessutan hev dei øl med eple og øl med sitron, eg tykkjer det er knallgodt! Det er ikkje som saft elder brus, men øl med ein litt annleis smak. Nett no sit eg og ventar på at Helene skal verta ferdig med all shoppingi. Eg et Happy Hippo’s og drikk Clausthaler Lemon midt i sentrum. Båe tvo tyske, so ikkje so mykje spansk-produsert nett no.

Etterpå prøvde me å gå i dyreparken (som me plar), men det var skitdyrt, so det droppa me. So møtte me Cristina til slutt. Me fekk ete middag saman, og kost oss litt til fyrr me sette nasa heimetter. Ein time og eit kvarter seinare var me heime. Turen Valencia-Albir er ganske lang, men med supermotorvegar so gjeng det fort.

So var det soving, ein dag til att i Albir og so heim att. Det hev gått alt for fort, likevel kjennest det veldig lengje ut. Nett som alle gode reiser/turar.

Siste dag mykje å gjere – Dure día mucho ocupado

Ein liten meditasjonstund med kaffi før dagen startar!

Ein liten meditasjonstund med kaffi før dagen startar!

Eg er og av det slaget som utset det meste til slutten. Vil no ha det behageleg lengst mogeleg og derfor blir det alltid sers travelt på slutten. Var trøytt etter Kviteseidturen, men fekk vitja Ketil og Bodil.

Ketil og Bodil

Ketil og Bodil

Dei har nett flytta i nytt hus og skal ha sin tradisjonelle haustfest om nokre veker. Der har me alltid vore, synd me ikkje kan vere med denne gongen! Bodil hadde nett vore i USA og sett på førebyggjande arbeid i kriminalomsorgen. Seinare måtte eg berre ta ein roleg kveld og samle krefter for siste dagen.

Fredag vart det mykje køyring fram og tilbake med mor sin bil. Schancheholen, Storhaug, Breivik. Eg reparera datamaskin heime, Acona denne servaren til odin har kollapsa, er freista å flytte HDen til ein ny maskin og sette denne opp på nettet. Så kan Odin ordna resten frå Oslo.

Acondisken hadde krasja, så eg måtte hjelpe til.

Acondisken hadde krasja, så eg måtte hjelpe til.

I Breivik kopiera eg 50 DVDar. «Hva er det med Monica» er ein film om tidleg tegn ved psykisk lidelse. Denne filmen produsera eg for nokre år sidan, den går ut i store opplag.

Rapp og Skjalg i arbeid

Rapp og Skjalg i arbeid

Måtte og sørge for å kopiera alle filmopptaka frå Spania over på ein HD. Dette fekk eg hjelp til hos Avit der eg kjøpte kamera mitt. Det var 64GB med HDV-opptak så det tok si tid. Nå veit eg korleis eg kan gjere det heime i Spania. Dumpa opptak på 1TB-disken me har. Måtte og slette 5686 bilete frå 2004-2009 for å bruke denne disken – men hadde kopiera han til Macen min som står hos Siv, og laurdag morgon lage eg og 4 DVDar med alle Unni Elisabeth sine digitale sine bilete. (mykje teknisk snikksnakk her!).

Scener vert overførte til HD

Scener vert overførte til HD

Kvelden kom og denne dagen…Måtte kjøpe ein LANkabel og DVDar på Clas Olson, mat til mor og middag til vertskapet og meg, Klokka sju spiste Siv og eg enkel  spagetti med pakistansk saus før eg strauk på dør til viting hos Gry og Odd Rune. Eit glas vin og rett til møte med Helene Stenhaug. Ho er ein elev eg har fylgd opp dei siste 3 åra. Eit skrivetalent i filmverden. Ho har planar om å taka Odin og meg med på sin fyrste profesjonelle film (kanskje neste år?). Møtestad er er Sjokoladepiken,,, Der er det godt å snakke, rolege omgivnader, kjekke folk! Men eg såg ikkje Dag i kveld! Det var frykteleg kaldt, – frykteleg kaldt å gå heim i austavinden!

Og No –  Hola Espana!

Fire grader

Fire grader