2009-10-30 by skjalg

Norsk filmhistorie møtes i Bennys dorm i Albir – ¡La historia cinematográfica hoy noruega encontró en Bennys Dormitorio en Albir!

Klokka er 0835. Unni er gått te skulen, om femten minutt går Kitty Karina.

¡La historia cinematográfica hoy noruega encontró en Bennys Dormitorio! .. Det betyr noko som dette: Norsk filmhistorie møtes i Bennys dorm. Kva er så meininga bak denne tittelen? Det får du lesa litt seinare!

No er me i nytt hus! Herleg å bu sentralt og nær skulen. Det er to min til skulen og 8 minutt til sentrum! Herleg! I går hjelpte eg avgarde CS-Silje til Benidorm, ho skulle til Granada og skulle reise i området før ho dreg tilbake til Noreg om to veker. Rydda ut av restane i huset og i går – slik at dagen i dag har gått med til å støvsuge og vaske. 3 timar med fysisk arbeid…puh. Dokumentera med ein liten video som eg legg ut så fort eg får han inn på maskina…..

Eitt anna filmprosjekt eg arbeider med er jo filmen om Kitty Karina i Spania. Det går framover her og, men eg er ennå ikkje sikker på om det vert noko som når offentlegheita gjennom TV eller liknande distribusjonskanalar.

I dag gjorde jeg nye filmopptak i gymmen med KK i hovudrolla!

I dag gjorde eg nye filmopptak i gymmen med KK i hovudrolla!

Bennys dorm - Benidorm - huset me bur i no.

Og her er bassenget som Kitty Karina er så avhengig av. Utfor døra vår.

Huset me nå lever i heiter Bennys Dorm. Det er oppkalla etter ein viss Benny i Olsenbanden. Eitt viss ordspel med nabobyen Bennidorm les me og. Det er faktisk karakteren Benny, alias Sverre Holm som budd i huset her frå det var nytt for 16-17 år sidan. Litt interessant at det skulle kome ein filmmann frå Noreg her no …..i dette huset igjen.

Som om ikkje det var nok, så fekk eg og ein epost i går om dei kunne syne eit utdrag frå filmen «Stå på!» som er var med å laga i 1976 samen med kolleger frå Oslo. I e-posten frå NB heiter det mellom anna:

Vi ønsker gjerne å ha med et utdrag fra "Stå på!" i denne sammenheng, og
håper på et ja fra deg/dere. Du/dere vil selvsagt bli behørig kredittert og
invitert. Utstillingen vil være åpen for alle (gratis) her på NB, Solli
plass (januar-mars 2010).

«Stå På» er den fyrste versjon av filmen «Tvers igjennomen Lov til Seier» og handla om Hammerverk-konflikten på syttitalet og filmen skal brukast i ein 100års kavalkade om den norske filmhistorien. Dette synes eg var gjevt!

2009-10-28 by skjalg

Días ocupados – Travle dagar

Nok eit lengre opphald frå skriveverksemda mi! No har det skjedd ein del som er verd å ofre nokre ord på. Det har vore travle dager i det siste!

1. Me har feira eit 26års jubileum.
2. Me har vore på tur igjen.
3. Me har hatt overnattingsbesøk (fleire faktisk).
4. Nye opptak til filmen.
5. Me har startar flyttinga – igjen.

For dei som lurde på kva som var så spesielt med 22. oktober 1983, så var det dagen då eg og Unni Elisabeth møtte kvarandre. Ein fin middag vart det i Alfaz del Pi, sjølv om eg nok kunne ha funne ein stad med litt betre mat…

I helga var med på tur. Me køyrde Kitty Karina og ei venninne (Silje går i 6 kl på den norske skulen) til Terra Michica. Dette er ein fornøyelsepark på line med Kongeparken, men tre gonger større. Her sette av jentene kl. 12, så sette me nasen mot fjella bakføre.

Koselig kveld men litt kjedelig mat på restauranten i Alfaz

Koselig kveld - kjedelig mat

Unni i fiiin stas

Koselege Finestrat openbara seg i eit mektig fjelllandskap. Som fleire byar i området, mellom anna Polop og Guadelest er og Finestrat verd eit besøk om du vil se flott natur, gamal spansk arkitektur og oppleve noko anna enn shopping, strandliv og bading. Finestrat ligg like bak (vest) for det store Puig Campana som me etter oppmoding frå ein ven (Richard Steffensen) har planar om å bestige! Det er 1408 meter høgt. Den er snøkledd somme tider på vinteren, men me må prøva å kome oss opp ein dag utan snøver! I Finestrat fann me ein brukt butikk…. Der blei me ei lita stund.

Finestraat og Puig Campana, 1408 m.o.h.

Idyllisk, ikkje sant? Her er det fleire hus til salgs no.

Her er det flotte paret i den fine byen!

Her bur det norske folk.

Faleg katt!

Etter eit par timar i fjella, køyrde me til Benidorm, der me ikkje gjorde anna enn å ligge på stranda til sola forvann bak skyskraparane. Då var jentene klare for å bli henta med Tacos og privat skodespel i heimen!

Benidorm. Stygg by med ein fin solnedgang!

Nye gjester i huset?

Silje og Kitty Karina skiftar ham!

Dei siste to dagane har me og hatt ei norsk jente frå Larvik på besøk i huset. Silje Jacobsen heiter ho, er 28 år utdanna lærer og reiser Spania rundt for å lære seg språk folk og kultur. Eg invitera henne via Couchsurfing. Det er et sosialt netteverk for folk som liker å reise og oppleve folk der dei bur. Dette ville eg og gjerne prøve, og har allereie fått kontakt med spanske vener som eg skal halde kontakten med framover. Magne Risa er ein ihuga CS-mann! Han har mange spanande reise-erfaringar. Les kommentarfeltet hans på denne lenka.

På mondag var me på kunst-vernissage med Siri frå Larvik

På måndag var me på kunst-vernissasje med Silje frå Larvik

No har eg pakka igjen. Me er på flyttefot til nok ein bustad. For dykk som har lese bloggen min jamt og trutt vil veta at med har fått oss ein mindre bustad. Me leiger av eit par frå Skien, eit hyggeleg tannleikar/sjukepleiarar som har dette huset i omlag 10 år. Huset er tidlegare eigd av ein norsk skodespelar. Han er kjend for ein av de mest namngjetne filmroller i norsk filmhistorie. Kan nokon gjette det? Skal skrive om han seinare når er syner fram huset for dykk. Eg fekk og ei spesiell e-post i dag som knyter meg og til norsk filmhistorie! Fylg med seinare!

På måndag hadde me ei ny økt med opptak på skulen.

På måndag hadde med og opptak av Kitty Karina sin klasse på skulen. Dei hadde eit prosjekt i samband med FN-dagen og hadde mellom anna framføring av dette for SFO-elevar. Kitty Karina si gruppe hadde eit sers kreativt innslag!

I dag tyrsdag slengde inn eit par koffertar og ryggsekker med eigendelar. Trur eg blir ferdig til torsdag, då kan eg vaske ut huset. Eg reknar med å gjere dette aleine, ettersom Unni Elisabeth og Kitty Karina er på skulen…

Et par lass med rabe i bilen, så var alt på plass!

2009-10-22 by skjalg

Menn og maskiner – los hombres y mecaniza

Det er tankevekkande å sjå korleis menn vert så bergtatte av maskinar. Heilt frå barnsbein av hev gutar stor glede av sjå korleis mekaniske innretningar virkar. Eg hugsar sjølv dei finaste presangane som eg fekk til jul var dess maskinane, enten dei lysa og blinka, laga lydar eller bevega seg. Gravemaskinar og lastebilar var det gjævaste me kunne få! Slik er det moglegvis i dag óg. Slik er det vel med oss vaksne menn og?!!. .. men nokre mørke tankar gjer ein seg óg når me lar desse maskinane få for mykje innpass i verda vår…

Traktor i solnedgang (eller her er det faktisk soloppgang!)

Skulevegen til Kitty Karina er ikkje noko fint syn! Ho må til tider gå 35-40 minuttar til skulen og må passere ein hovudveg og ei jernbaneline. Samstundes går hun langs fortau på ein av hovudvegane inn til byen Albir. Det har vore mogeleg å gå denne vegen utan noko større fare for liv og helse fram til nå. Det endra seg brått då dei stengde den einaste «trygge» vegen gjennom jernbane og hovudveg. Det skjedde for nokre dagar sidan.

Dette møtte Kitty Karina dagleg på vegen til skulen!

Det har seg nemleg slik at dei bygg dobbeltspor her i Communidad Valencia. Det er i line som går mellom Benidorm og Altea, ei strekning på omlag ei mil. Dei starta for nokre år sidan og skal vere ferdig til neste år. Litt forsinka her og, som heime! Den er kostnadsrekna til kring 17.964394,72 millionar Euro (kring 150 millionar kr). Det er litt billigare enn dobbeltsporet mellom Sandnes og Stavanger som er omlag like langt. Det kostar visst 2.2 milliardar….

Dei har jobba med dette jernbaneprosjektet ei stund før me kom her. Nå stengjer dei vegar for både fotgjengarar, syklistar og bilistar. Det er ikkje like lette å finne fram spesielt for dei mjuke trafikantane. Tok meg ein tur i går for å sjå på byggverket.

Undergangen som var vist på det fyrste bilete vert bygd om no for eit ekstra spor.

Her passerer toget medan arbeidaranene grev ny trasé til det nye sporet.

Dei grev ny trasé til det nye sporet. Det eriIkkje mange millimeter å gå på her!

Eg sykla langs jernbanelina. Det er jo alltid greiast å sykle, så kjem ein seg fram overalt. Blei oppteken av dette eit par timar, flott å sjå menneske og maskinar som lagar nye vegar i terrenget! Fascinerande å betrakta desse svære maskinane som et seg inn i fjellet meter for meter, og lastebilane som tøymer «maten» i svære haugar i nærleiken. Det er porøst fjell dei jobbar med, så dei brukar meisle-maskinar på einskilde stader der det er fjell. Dei kikka på meg nokre av arbeidarane; denne merkelege mannen men sykkelen som stod og tok bilete av maskinane…. Eg venta eigentleg óg på toget som skulle passera slik at eg fekk eit godt bilete til sia mi!

Slik må ein krysse sporet no. Men om ei veke flytter me på rette sida.

Der er heldigvis ikkje lenge me har det slik. Me flyttar til nytt hus om eit par dagar. Det er berre minuttar frå skulen til Unni Elisabeth og Kitty Karina. Men der er jo synd på alle dei andre som ikkje køyrer bil.

Tog eller bybane? Veit ikkje heilt, han er iallefall smalspora.

Tog eller bybane - smalspora er han. Fint at dei satsar på kollektiv transport!

Tog eller bane. Kollektivsatsing er like fullt eit viktig investering i framtida her. Det vil koma nye generasjonar som vil sette meir pris på dette enn dagens 50åringar! No er faktisk sers vanskeleg å klare seg utan bil her. Det går jo, men det gjeng på tryggleiken laus og det vil me ikkje sant vel!

Dette er skulevegen vå nor. Her mista ei ung jente livet for litt sidan.

Dette er skulevegen vår no. Her mista ei ung jente livet for litt sidan.

På skulevegen, ca 200 meter frå der me bur i dag, heng det eit bilete på betongveggen. Det er bilete av ei jente. Ho er kanskje 18-20 år gamal. Det ligg blomster støtt og eitt eller to lys er alltid tent.

Siempre estarás en nuestros corazones descansa en paz, Sandra

Du vil alltid være i våre hjarte, kvil i fred Sandra.

2009-10-16 by skjalg

Ein våt sykkeltur – ein cannabis butikk og ein mystisk nabo. Una viaje mojado con bicicleta, una tienda de cannabis y un vecino misteriosa!

Kvardagsliv, Mat
Altea, cannabis, middagsgjester, plantedamp, sykkeltur
Leave a comment

I dag regnar det. Mykje regn. Men det er varmt, kring 18 grader. Eg sit heime i dag. Har nett hatt meg min daglege tur til posten, stranda, butikken. I går sjekka eg yr, korleis ver det ville bli her. Regn då og, men det synte seg å ver litt betre enn vervarselet… Tok meg ein tur til Altea med sykkelen.

No er detr berre eg som syklar i familien! Eg søkjer ly for regnet i Altea.

Tok ein mindre veg, ein eg tidlegare hadde spasera, men fann ut etter to kilometer at den vare steng, av veg-arbeid. Dei bygg dobbeltspor her og, som Stavanger. og har fått bevilga 1,7 milliardar kr frå EU for å bygge sporet mellom Altrea og Benidorm, ein strekning på kring 12 kilometer. Vel, eg trilla rund i private gardar og hagar (!) for å kome meg over på rimelegvis, men det var gjerde , buskar og murar over alt. Måtte kapitulera og snu, sykle dei 2 kilometrane tilbake. Då opna slusene seg frå himmelen. Gjett om denne karen blei blaut!

Ein god dusj gjorde underverk, slik at eg kunne starte på middagen for kvelden. Me hadde to vaksne og ei jente på besøk. Den eine av dei vaksne var lærarar på skulen der Unni Elisabeth jobbar, mannen hennar var lærar på skulen i Alfaz del Pi, 5 kilometer frå der me bur. Dottera deira på femten hadde budd heile skuletida si i Spania, men eg fekk inntrykk av at dei ikkje hadde spesielt mykje med dei spanske å gjere. Det er vel eit problem, av generell art her. Dersom ein ikkje går hardt inn for å lera seg spansk, blir ein isolert, eller for å sei det slik: ein blir berre kjend i det norske nettverket. Gjestene våre hadde budd her i 10 år, fleire av ungane hadde og gått på norske skular. Me fekk mykje verdfull informasjon om korleis med skal få eit ennå betre opphald her i Spania.

Utan for uset vårt øigg denne kuriøse bustikken!

Utan for huset vårt ligg denne kuriøse butikken!

Regnet hølje ned framleis utanfor stovevindauget. Eg kikkar over på den andre sia, der det er ein noko uvanleg forretning. Eg har lagt merke til ein grønn butikk like ovanfor der me bur. Den er pynta med eit lys-skilt med ei nokså velkjend plante. Den er grøn og liknar mistenkjeleg på denne grøne plante som det er forbode å planta i Noreg. Jo dykk har gjetta rett – det er ein butikk som sel cannabis! Eller for å vere presis, butikken sel utstyr for å dyrke planta sjølv! Det er lovleg å plante og bruke cannabis sjølv her i Spania, men det er ulovlege å selje planta til andre.

Her heng det støtt klede til tørk - heile tia! Men nye kler kvar veke.

Her på verandaen heng det støtt klede til tørk - heile tia! Men nye kler kvar veke.

I hagen er det leikeplass, men ingen ungar har me sett på 2 månader.

Den næraste naboen vår.. har me aldri sett. Denne bur 10 meter frå oss og har støtt kler hengande ute til tørk. Merkeleg nok er det ikkje dei same kleda som heng derheile vegen. Derfor må det vere nokon som skiftar dei ut… Eg veit ikkje, men noko lysskye må dei vere, for på 60 dagar har me ikjje sett eit mennesker der! Eg ser dei er gode kundar av den lokale cannabisbutikken. Saman med leikeapparater og nyvaska kler står det fleire cannabisplanter i godt hald. Det ser ut som det er småungar som frekventerer huset etter alle leikeapparata å døme, men på to månader har me ikkje sett ein unge. Men klesvasken tek nokon ofte, og plantane får vatn – det kan sjølv eg sjå! Men ikkje eitt menneske på 2 månader! Mystisk! Kanhende dei sit inne heile dagen og røykjer plantedamp??

2009-10-14 by skjalg

Ein personleg ytring – Una proclamente privado

Diverse, Kvardagsliv
Albir, alkohol, Arbeid, filmprosjekt, helsestasjon, personleg, ungdom
Leave a comment

Det er jo veldig kjekt å vere i eit land som har slike temperaturar i oktober. Eg går framleis barføtt i kjippkjappane mine, med kortbukse og korterma skjorte, og me skriv altså 14. oktober.

Mest to månader i Spania framkallar ein del tankar kring livet her i den spanske kulturen. Aasny, mi syster, skreiv ein kommentar i går der ho spurte om nokre detaljer om å bu her Eg kan jo dele nokre personelge erfaringar så langt. Det er ikkje som å vere heime i Stavanger, det er sikkert og visst. Dei daglege rutinane er sjølvsagt ansleis for meg personleg. Eg har ikkje noko fast og konkret arbeid å ta tak i kvar dag, sjølv om eg brukar nokre stunder kvar dag der eg sjekkar epost, ordnar med praktiske og økonomiske ting i leigeprosjekta våre og skriv litt på eit manuskript og går på postkontoret for å sjå i boksen me leiger der. Dei daglege spaserturane i byen Albir, på stranda og tilbake til huset vårt gjer meg nokre små blikk i eit og anna liv frå utsida.

Morgonsteming i dag 14. oktober - langs stranda mot Altea.

Morgonstemning i dag 14. oktober - langs stranda mot Altea.

Mange av dei som bur her utanom dei spanske er tydeleg pensjonistar frå Nederland, Sverige, Norge og England. Dei møter eg dagleg på mine vandringar til byen. Treff på eit og anna par med born som er på besøk. Det er roleg her, folk held på med sitt. Plutseleg kjem dei ein (hollandsk/svensk?) husfar ravande full i gate med sint kone og gråtande barn på slep. Det er nokre med store alkoholproblem her, det ser eg og. Eg treff nokre av dei på butikken, tidleg morgon for å kjøpe seg sin liter med vin, øl eller sprit, men det er ikkje påfallande. Kanskje ikkje meir enn i Noreg.

Nå har eg sett desse på stranda i snart 2 månader - eg måvel slå følge snart?

Ein ting som har overraska meg litt er at det faktisk er ein del einslege norske ungdomar her. Nokre som lever samen med besteforeldre/onklar/tanter i kortare eller lengre tid. Dei kan ha forskjellige grunner for dette, men det er nokre føresette som har sendt ungane vekk frå» problem» heime i Noreg. Ein tilsett i Helsestasjon for ungdom (drive av sjømannskyrkja og Blå kors) fortalde meg at det og er ungdom i alderen 16-18 som bur her aleine på hybel. Dei går på på vidaregåande skule her i Spania. Det er fleire enn tidlegare som oppsøkjer helsestasjonen med behov for hjelp. Dei taklar ikkje livet så greitt, det var kanskje ikkje så problemfritt så dei trudde då dei drog her til Spania åleine….. Dette er noko å tenke på, noko nytt som me får høyre meir om i dei komande åra, trur eg.

Ein gong i veka kjem Dag og Tid til meg i postboksen. Den dagen sit eg på kafe lenge!

Me høyrer og ser kva som skjer i Noreg. Me har norske TV-kanalar me og! Det set iallefall Kitty Karina pris på. Eg for min del kan jo lese nyheter på nett, men det eg set mest pris på er den avisa som kjem ein gong i veke til postboksen vår!

2009-10-02 by skjalg

Kommentarar er velkomne – Takk!

Me har vært her ein månad. Eg har skrive nest kvar dag og nokre av dykk har lese, det veit eg. Det hadde vært kjekkt å få nokre tilbakemeldingar. Kva skjer hos dykk i Noreg? Nederst på kvart innlegg står det «no comments» eller «… comments». Trykk på den, så kan du skrive i det feltet som kjem fram. Det set med stor pris på!

Nokre stemningar frå morgonturen i dag!

Morgonsol frå den eine verandaen.

Kvar dag treff eg desse som driv taichi på stranda.

Stille vatn på strand

2009-09-29 by skjalg

Escape de agua – Vannlekkasje

Så kom regnet.

No har det skjedd noko ubehageleg med huset me bur i! Som nokon av dykk mogeleg veit så har me fått mykje styr med vatn i Schancheholen og i Kviteseid dei siste 10 åra. Det ser ut til å forfylgje oss her i Spania!
Fylg med så skal eg gjere greie for kva eg meiner – med bilete seinare!

Før flaumen og etter ser det slik ut på "promenaden" mot havet

Før flaumen og etter ser det slik ut på alleen mot havet

Dei er førebudd på MYKJE vatn her i Albir. Denne alleen er tørr meste av tia.

Det tyt vatn ut alle plassar!

Det luktar ikkje godt dette!

Og her ender alt vatnet, i Middelhavet, på badestranda vår.

Vatn inn i huset. Lekkasje frå veranda, i kjøkken og i stue!

Som eg nemnde, me vert forfylgd av vatn og lekkasjar kor me snur oss! Huset me bur i er bygd i 82-83 medan den ists store byggestormen her i Spania. Mykje slett arbeid og dårlege hus. Me ser det nå. Vatnet treng gjennom taket i stua og kjøkken, for det er ein utett veranda over begge rom. Då vatnet styrta ner så klarte ikkje avlaupet ta av for dei stor vatnmengdene så det såg som små symjebassen der oppe.

Mykje vatn på terassen oppe og tette røyr! Unni Elisabet tok eit kosteskaft og fekk ut skiten!

Vatn var det og på den andre verandaen. Tette røyr og, men Unni fiksa det med ein smørekniv

I dag rann det vatn ner ved sia av bordet eg sit kvar dag på ute plassen, i kveldinga byrja det å drypa frå taket på kjøkken. Det vart ein liten vasspytt. Endå seinare byrja det å drypa på TV og Kabelboksen framføre oss i stua! Au då… då ringte me til dei me leiger av!

Unni og eg fann fram reiskap, knivar, pinnar og eit kosteskaft og fekk trykt ut tette avlaup. då var det rett føre det rann inn på Kitty Karina sitt rom!

Vatnet la seg fint foran Tv og kabelboksen!

Unni måtte tøre opp vatnet frå verandaen over kjøkkenet vårt.

Unni tørkar opp vatnet på kjøkkengolvet.

Som om ikkje dette var nok denne dagen..så gjekk straumen resten av kvelden. Men det var jo litt koseleg…

Fin stemning på badet!

2009-09-28 by skjalg

La visita – besøk

Diverse, Kvardagsliv
cristina, skjalg, Unni Elisabeth, Valencia
4 Comments

Falke reiste i går. Me køyrde han til flyplassen og han for til Norge. I farten gløymde han pengeveska si, så den må me sende i posten. Det blei stille når han reiste, men ikkje lenge. Cristina frå Valencia kom om kvelden for å vere her til sundag. Ho kom i 23 tia med bil og blei teken mot som den fyrste gjesten i huset vårt, utanom Falke då. Cristina var ei kjekk jente, 28 år, boande i den nærmaste storbyen, Valencia, ca 1,5 time med bil herfrå.

Cristina fekk ein pakke med ting ho hadde gløymt i Norge i mai

Ho budde i nabolaget vårt i Schancheholen i nærare 1,5 år. Ho var leige buar hos Gunnar Torstensen og arbeidde i Point of Peace og i ein barnehage i Stavanger. Ho måtte dra tilbake til Spania i mai og er no arbeidsledig samen med 4 millionar andre spanjolar….

Cristina var med oss i dag på internasjonal dag i Alfaz del Pi, der fleire titals nasjonar hadde framsyning av aktiviteter og selde mat frå sine heimland. Nett som i Bjergsted på 17. mai. Det var ein kjekk oppleving, sjølv om me og har fått regnet til oss her i Spania nå.

Cristina og Unni Elisabeth ser på folkeleik frå Valencia

Cristina vil lere meir norsk. Me vil lere spansk, så då har me ein fin avtale, så me skal halde kontakten i dette året i Spania. Ho er ei åpen jente med godt humør som me vil trivast godt med trur eg. Ho kjem frå mellomklasse i Valencia med mor som arbeider som professor i psykologi ved universitetet i V. Faren er pensjonert bankmann. Ho er den eldste blant 5 søsken.

Cristina snakkar med lokale dansarar frå Valencia

Dansarar på scenen med lokale drakter.

Skjalg synst det var kjekt å bli kjent med ein spanjol. Cristina skal me nok se meir til.

Om tre veker vil ho me skal kome til henne i sumarhuset til faren i Denia, ein 45 minutters tur frå Alfaz. Før ho reiste tilbake til Valencia, fekk ho spansk/norsk mat som Unni Elisabeth og eg hadde laga. Eg trur ho lika det.

2009-09-25 by skjalg

El tráfico – trafikken

Det er anna trafikk-kultur her i Spania. Det er sikkert. Alle køyrer fortare, dei køyrer tettare, parkerer tettare, bryr seg ikkje om trafikkskilt eller raudt lys. De sydlandske temperament er tydeleg. Falke hadde ein elddåp i Barcelona, men han lika å vere oppe i kaoset han! Eg køyrer med hjarte i halsen anten eg sit på sykkelen eller i bilen. Me kjøpte ein sykkel for to veker sidan.

Nokon gong gjeng det vel fort i trafikken!

Den blir flittig brukt til og frå skulen, men det er eit sjansespel! Det finst ikkje noko særleg med sykkelstiar (med unnatak av promenaden langs sjøen – for mosjons-syklistar), og vegen til skulen er fylt med hål og høge kantar. Her om dagen måtte eg lappe sykkelhjulet for det slit veldig når både Unni Elisabeth og Kitty Karina sit på same sykkel med tunge sekkar på ryggen!

Fekk med meg lappesaker frå Ålgård...

Kvardagen har mange praktiske utfordringar for ein husfar!

Me vurdera å kjøpe ein liten elektrisk sykkel, men var ikkje sikker på om han ville klara bakkane opp til skule. Men kjekk var han.

Lysfest i Altea

På kvelden torsdag var me i Altea. Der har me lysfest denne veka. På torget i gamlebyen var det skodespel på catalansk. Me forstod ikkje mykje av det verbale men fekk med oss at det hadde ei religiøst innhald. Medan me såg på stykket, spiste me veldig god paella, den må eg jo prøve meg på heime tenkjer eg!

Heile byen er pynta med lys av forskjellig slag

På marknadsplassen i Altea var det eit skodespel med tema frå catalansk historie. Bak til venstre sit Kitty Karina og Falke.

Herleg mat - Paella

Det var god mat på restauranten!

2009-09-23 by skjalg

Todos los dias – Kvardag

Kvardagen kjem no etterkvart sigande for oss og her i Spania. Temperaturen har og falle mykje i det siste frå 32 grader i midten av september til 24-26 grader no. Enkelte dagar har det vært mykje regn, styrtregn faktisk og kaldt – kring 18 grader. Me sit ein del heime alle saman. Falke er her no og så me køyrer litt rundt i omgivnaden for å blir betre kjend. Var ein tur i Calpa, ein by 15 min frå Alfaz. Her besøkte me eitt dukkarsenter kor Falke fekk bestillt time til torsdagen. Eigaren var godt kjend i Stavanger og hadde dei siste 3 åra gjort basehopp frå Kjerag 30 gonger!

Falke gler seg til å dukka i Calpe på torsdag

Kitty Karina trivest veldig godt! Ho likar seg på skulen og har fått fleire nye vener. Så trur eg hu og har fatta spesiell interesse for ein gut i klassen! Ho er mykje på internett, snakkar med venene sine i Stavanger og dei ho har i klassen. Falke hadde med seg sin gamle Macbook Pro som KK har kjøpt av han.

Me sit alle på kvar vår datamaskin på kveldane og surfar, les, ser på film, snakkar med folk heime… Faktisk er me godt utstyrt nett no. Eg talde faktisk 6 datamaskiner! Eg tok med meg ein gamal trådlaus router frå Noreg som eg kobla opp mot den trådlause nettlina og nå sit me på kvar vår maskin og surfar i veg!

Me e godt utstyrt for kontakt med omverda!

Unni sjekkar Fjesboka.

Skjalg har lånt ein liten berbar datamaskin av Odin

Det er og gått tid med til besøk i butikkar. Her om dagen var me i ein stort supermarknad som heitte Carrefour. Det var omlag 4 gonger større enn Obs på Mariero. Nå som me hadde bil, fekk me endeleg med oss alle dei varene med trong!

Kitty Karina hadde ikkje så mykje kler med seg, så ho fekk kjøpe seg noko nytt.

Godt å få bilen ner til Spania. Det har letta kvardagen ein del det...

Spania

Omdal og Hørthe. Våre liv i Spania (Albir)

Category / Kvardagsliv