Category / Natur og dyr

by skjalg

Font del Algar – ei turistfelle i naturen.

Det har blitt mange turar de siste vekene. Me reiste til Font del Algar.Dette er ei typisk turistfelle, men det var jo kjekt å få seg ein kald dukkert i elva. Eit slikt anlegg me såg her ville ikkje ha vore bygd i Noreg.

Font de Algar er blitt ei tursistfelle - her var mykje av naturen øydelagt.

Ein kan sei at her hadde dei øydelagt naturen for å gjere den tilgjengeleg for folk flest. Eg trur nok turen til Preikestolen i Noreg hadde blitt sers annleis som naturoppleving om de hadde gjort som her!

Font del Algar. Magnet for den badeglade.

Det var fint ver og varmt denne dagen. Så varm at eg måtte ta meg nokre symjeturar i den kalde vatnet. Det var litt utfordrande å symje inn til fossen. Noko overraskande å kjenne kraften i vatnet som trefte megdå eg kom under fossen!

Fossekallen - eller kanskje det er draugen?

Unni er ikkje den fyrste som hopp uti når vatnet er kaldt, men denne gongen slo ho til….Kitty Karina og Olav Petter haldt seg til forsiktig vassing i elva… (pinglete – spør du meg).

Unni Elisabeth overaska med å kaste seg uti 18 grader kaldt vatn!

vassa i det krystallklare vatnet...

Olav Petter og Kitty Karina vassa i det krystallklare vatnet...

by skjalg

Tur til Puig Campana, til toppen….eller?

Puig Campana, dette fjellet vil me opp på!

Fjellet reiser seg storslått og utfordrande!

I 10 månader har eg hatt ynskje om å kome meg opp på Puig Campana (1408 meter over havet). Det var ein god moglegheit då Olav Petter kom hit i forrige veke. Me rusta oss godt til turen, det var varmt, omkring 30 grader då med reiste frå bilen.

Finestrat og Puig Campana, 1408 m.o.h.

Olav Petter og Skjalg før den store styrkjepøven... Toppen i bakgrunnen.

Me fylde instruksjonar frå eit turbok me kjøpte for ei stund sida. Det blei litt forvirrande, ettersom det som stod skrive var uklart og mangfullt. Etter å ha fylgd dei merka løypene, kom me opp til kring 950 meter.

Då hadde me gått i 2 timar og var halvvegs. I boka stod det at heile turen tok 4,5 timar, men då forstod me at det var noko som ikkje stemte. Turen rundt fjellet er på 14 kilometer. Det er mykje, når ein og skal stige 1000 meter. Varmen var intens. Me hadde med oss 4,5 liter vatn og det gjekk med – fort. Eg stogga fleire gonger for å taka bilete. OP og Unni gjekk vidare og då eg skulle sette opp tempo og ta dei igjen merka eg at eg ikkje er i så god form lenger …eller kan det vere varmen…hrmm…Jo – me seier det!  Det er kanskje ein orsak til at det ikkje er nokon som går til toppen på denne tida av året.

Hjartebank og pustevanskar i 30 graders varme tvinga meg til å setje ned tempoet.  Me kom oss opp til kring 950 meter då me innsåg at dette klara med ikkje denne dagen. Ein stor brønn vekte vår merksemd, ein steinsett konstruksjon som me undra oss svært over.  Kunne det vere ein del av eit eldre vatnings-system høgt her opp rett under det bratte fjellet. Vel – me sette kursen heimover og bruka nesten to timar på å kome oss attende til bilen. Det var framleis varmt, så me tok oss tid til å sjå den flotte floraen. Mange fine fotomotiv. Om me ikkje nådde toppen så hadde det like fullt vore ein fantastisk tur med mykje flott natur.

Mykje fint å sjå på nerturen...

by skjalg

Ein ettermiddag i stallen – Por la tarde en el establo

Den kvite "eventyrhesten" kunne gjere kunster! Etterpå fekk jentene stelle han.

Me har snakka lenge og vel om å gjere noko for Kitty Karina si fritidssyslar. Ho har hatt to store interesser, eller snarare aktivitetar. Det har vore fotball og hest. Det har vert vanskeleg å få til fotball her, ettersom det berre er gutar som spelar.

Seks bein!

Små dyr

Store dyr

Dei norske gutane som spelar har fått innpass i spanske lag, men det har ikkje vore mogeleg for jentene. Sara er ei venninne som har same interesser som Kitty Karina. Hest og fotball. Ein dag vitja me ein stall like utanfor Albir. Her var me nokre timar, slik at jentene fekk bli kjent med hestane. Det var mykje liv og røre på stallen. Hundar, hestar, folk og fe. Jentene fekk stelt hestane litt og me fekk gjort avtale om å koma der fast eit par gonger i veka. Flott. Flott. Det er berre synd me berre kan vere med på dette nokre få veker, eller berre ein dryg månad. Men Kitty Karina får vel ordne seg med litt riding i Kviteseid og Stavanger. Det får eg vel lova henne!

Sara og Kitty Karina saman med Elsa, kona til Bjørn - lærar på skulen.

Strigle den kvite hesten, kanskje dei får ri på han neste gong?

Små og store dyr på garden utanfor Albir. Kjekt å vere her!

To blonde jenter og ein blond hingst..

Denne unge spanske ryttaren blei litt sett ut av dei fine blonde jentene!

Me vitja stallen ein dag til. Det vart ikkje tid til å ride den fyrste gongen. På tysdag var Karen, ridesjefen, i England på uventa sjukebesøk, så Antonio, eigaren av stallen, hjelpte jentene med å klargjere hestane. Han vart og med på rideturen med jentene.

Så var jentene nesten klar til innsats. Kose litt med kvalpen fyrst!

Antonio, eigaren av stallen, er ein person med smittande godt humør!

Sara har ride eit par-tri gonger før. Såg ut som ho hadde ridd lengre synes eg!

Kitty Karina har ridd hest i 4 år. Ein stolt far tok dette bilete!!

Imponera!

Det var flott å sjå jentene til hest. Eg har berre sett Kitty Karina på ponni før. Ho har ridd sidan ho var 9 år. Kitty Karina og Åsne har saman teke mange turar til Vestre Åmøy, på Penelope Ponnileir. Kitty Karina fekk etter turen med dei andre i skogen prøve seg på den litle gruslagde ridebanen inne på garden der stallen låg. Her fór ho rundt med den brune hesten i drivande galopp. Ja, farten var så stor at Unni Elisabeth og eg kjende lufttrykket etter dei to! I går, på torsdag var ho på si tredje vitjing. Det var varmt 29 grader då ho reiste, etter ei stund skya det over og byrja å lyne og torne veldig. Då ho kom attende med dei andre ryttarane fortalde ho med at hesten hadde steila fire gonger og byrja å galoppere nedover. Men Kitty Karina hadde alt under kontroll, den jenta ja….

Etter turen fekk Kitty Karina ri i galopp på bane! 700 kilo i 40 kmt/t!

Neste innlegg på sia handlar om ei ukjend side av Skjalg. Du skal få greie på ei hittil løynd lidenskap som ingen andre nokon gong har høyrd om før! Fylg me på tysdag (08. juni) frå kl. 06.11.

by skjalg

Høgt og lågt med laust og fast! Atlas y bajos!

Puig Campana enno ikkje beseira, men det skjer vel snart - Eller kva meiner du Unni Elisabeth?

Falke har vært her i nesten to veker. Men han er reist nå. Han dro den 22. mai og er attende i Skjold på militærbrakka no. Det blir alltid mykje aktivitetar når han er i nærleiken! Me har bevega oss høg og lågt, bokstaveleg tala! Me har ikkje klart å kome oss opp på Puig Campana enno (1408m høgd – 14km tur) Hadde konkrete planar med Falke, men det blei ikkje tid. Me kom oss rundt omkring i området saman med han, men me som bur her har ennå nokre veker igjen før me sett nasen heimover til Noreg (eg og KK iallefall). Det blir varmare og varmare for kvar dag no. Den siste tida har det vore 26 grader det meste av dagen.

Vann i Polop kjem frå Berniafjella. I ein vannpost med 100 kranar tappar eg drikkevatn.

Godt drikkevatn

Etter dykkinga for to veker sidan har er gjort lite som der er verd å skrive om, men noko har me gjort, forskjellig laust og fast om ein kan sei det sånn..Me var ein tur til Polop og Callosa de Sarria. Den fyrste plassen som heiter Polop, har eg har vitja mange gonger gjennom dei siste månadene. Har fått mange fine fotomotiv herfrå. I Polop henta me 20 liter med drikkevatn. Me fekk eit tips om at vatnet her smaka så godt, så det ville me prøva! Den andre plassen, Callosa de Sarria var ute på landsbygda der me henta Kitty Karin, Sandra og Sara hos veninna Sofia. Familien hennar kjøpte huset for sju år sidan og har bygd det om til eit spanande bustad og atelier. Dei hadde 5 mål med frukttrer. Mest niespros trur eg. Me smaka på nokre av desse gode fruktene som me ikkje har sett noko til i Noreg. Dei smaka ein mellomting mellom fersken og aprikos, men kanskje litt meir søte.

Huset til nokre vener av Kitty Karina ligg utanfor Callosa de Sarria.

Niespros søt frukt.

Falke lika niespros

Ellers så har eg og Falke køyrd rundt om kring, til Altea for ein knivbutikk, kjøpt nokre datadingsar og Falke har  fått med seg Denia. Her har eg ikkje vært før. Denne byen ligg 50 minuttar køyring nord frå der me bur. Stor by med 40.000 innbyggjarar. Det fins ei middelalterborg (Castillo de Denia) sentralt i byen, og ein koseleg gamal bydel ned mot sjøen. Falke vill undersøkje leige av firehjuls motorsykkel, for terrengkøyring. Eg trur han vart litt skuffa, det var ikkje akkurat den store utfordringa for han som ville ha hard kjøring med flyging på bakketoppane og ikkje ein «sundagstur for pensjonistar» som dei la opp til her.

Casillo del Denia. Borg bygget i mellom 1100 og 1200-talet.

Falke var på perm frå den norske forsvaret.

Alt i alt ein fin tur for Falke. Neste vitjing frå Noreg blir Sally som kjem i slutten av juni. Det er ein månad til det. Stille og rolege dagar for meg frametter. Kanskje eg kan skrive mykje no, sjølv om det er hard å jobbe i varmen … 😎 Det hadde jo vært fint om det kom nokon, sånn heilt overraskande no i juni! Me kan jo håpa……

I Altea fann Falke ein butikk der han fann mykje fint! Kjøpte noko til Leatherman'en sin.

Dei siste dagane har det vore verkeleg varmt her. Det er norske sumar-temperaturar! Då har det hendt fleire gonger at me har teke ein natt eller to på taket! Her i Tita har me ein takterrasse som det er fint å sole seg på om dagen, og fredeleg og avkjølande å sove på om natta! Den som kjem på vitjing kan få prøva!

Under ein høgare himmel! Her på taket er det flott å sova!

Neste oppdatering frå oss kjem den 31.5 og 4.6., for dei som venter på det 🙂

by skjalg

Hausting og vårbløming – La cosecha y la floración de primavera

Eg har barndomsopplevingar om appelsiner som eg hugsar godt. På femtitalet fekk me appelsinar til jul. Og berre til jul. Smaken og lukta av appelsinar er noko som eg alltid har opplevd som noko som berre høyrer jula til! Heime på Austrått fekk med dadler, appelsiner og rosiner til jul.

Appelsiner spiser vi året rundt i Noreg no!

Eg huskar me hadde nellik som me trykka inn i skalet. Appelsina hengte me opp i vinduet og det lukta så godt! Eg ser at det nokon som framleis brukar å lage slike pynte/lukte-appelsiner.

Nå bugner trærne av appelsiner

Spania er verdas 6. største eksportør av appelsinar. Dei fraktar ut omkring 2,5 millionar tonn kvart år, og litt av dette kjem til Noreg. Eg ser at prispresset i denne næringa er stort, slik at det blir det same tilhøvet som jordbærplukkarane i Noreg. Det er ingen norske ungdommar som vil plukke jordbær som ein del av sommarjobben. Nei dei er nok litt for kravstore! Ser at det er utlendingar som tek over her som i Noreg. I Noreg er det austeuropearar som plukkar. No er det folk frå dei baltiske statane og Romania som tek over.

Arbeidarar frå søramerika jobbar med å plukka appelsinar.

Mykje av appelsinane går til juiceproduksjon. Men det vett dykk sjølvsagt! For dei som er meir enn vanleg interesserte kan sjå her for meir opplysningar om APPELSINER.

Tunge bører for appelsinplukkarane!

Eg prøva meg på reine spansken då eg vitja appelsinfarmen. Me hender og munn, eg gestikulera medan eg sa gloser som quanta, plantas og abores… Eg nytta elles alt eg hadde lærd dei siste månadene og fekk fylgjande informasjon ut av dei som jobba der:

Mykje C-vitaminer her!

Bonden her hadde  3000 appelsintre på dette feltet…. Og dei dreiv og plukka appelsiner desse arbeidarane her…men det så eg trass alt dei gjorde…….

Det er arbeidarar frå søramerika som plukkar appelsiner i Alfaz.

Og så havnar ein liten del appelsiner på marknaden, som her i Alfaz del Pi

MANDELTREBLØMINGA ER I GANG

Blomsten frå mandeltreet trekk til seg bier no!

Det var fantastisk å se, høyre og lukte bløminga. Jo alle sansar er i akt når me opplever dette. Du høyrer biene, su ser blomane og du kjenner den søtlege lufta frå nektar…. Dette er berre starten. Det er kun einskilde tre som blomar no, men det skjer mykje i dagane og vekene som kjem.

Mandeltrea blømer no

by skjalg

Hundelandet ? El pais des Perros ?

To gode vener i Altea

To gode vener i Altea

Sit roleg og nyt sola på terrassen. Det er varmt i sola, kring 30 grader tenker eg. Høyrer suset frå trer, fuglekvitter. Den fine blomsterbusken over inngangen her trekk til seg fine fuglar.

Verdas minste fugl!

Verdas minste fugl!

Eg såg for fyrste gong i livet mitt ein Kolibri. det er verdas minste fugl…
Men attende til det eg byrja med…Stillheit…
Så høyrer eg plutseleg ein hund, lang vekke. Bjeff bjeff , så vidt eg kan merke det. Så kjem ein til, og sa ein og etter nokre sekundar med hundeglam… 10-15 hundar snakkar med kvarandre, for det er vel det dei gjer, ikkje sant?

Det er frykteleg mange av dei her i Spania. Det er nett som i Sørøstasia der med var i 86-87. Men her er dei fleste innesperra eller går i band med eigaren sin. Ser at det er mange som nyttar hundane som vaktbikkje. Dei vaktar store og små eigendommar – anten eigaren er her eller ikkje… Det er ikkje få gonger me blir vettskremte av  store bikkjer som plutseleg hoppar opp på grind elle port når du går forbi.

Er ikke dette ein pitbull?

Er dette ein rottweiler?

Her er det fare!

Pass deg for denne!

Det ser mest ut som om dei ventar stille for så å skremme maksimalt med å hoppe og bjeffe idet du går forbi…. Ikkje kjekt. Ser det er vanleg med slike hundar hos både spanjolar og utlendingar. Men ein blir vel vande med det. Det er ikkje som den fryktelege støyen frå Motorvegen i Stavanger! Den kan ingen bli vant med. Ei anna detalj som kanskje ikkje så mange i Noreg er klar over, er den lette måten hundeeigarar tek seg av driten! Dei let han ganske enkelt ligge! Det er ein frykteleg dårleg vane som me heldigvis er betre skåna for i Noreg…

Hunden er menneskets beste venn. Det er sikkert!

Hunden er mennesket sin beste venn. Eller, kva meiner han karen her?

Godt å bade i middelhavet framleis!

Godt å bade i middelhavet framleis!